Job 18

Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Allora Bildad di Suach rispose e disse:

Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

"Quando porrete fine alle parole? Fate senno, e poi parleremo.

Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

Perché siamo considerati come bruti e perché siamo agli occhi vostri degli esseri impuri?

Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

O tu, che nel tuo cruccio laceri te stesso, dovrà la terra, per cagion tua, essere abbandonata e la roccia esser rimossa dal suo luogo?

La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

Sì, la luce dell’empio si spegne, e la fiamma del suo fuoco non brilla.

La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

La luce si oscura nella sua tenda, e la lampada che gli sta sopra si spegne.

Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

I passi che facea nella sua forza si raccorciano, e i suoi propri disegni lo menano a ruina.

Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

Poiché i suoi piedi lo traggon nel tranello, e va camminando sulle reti.

La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

Il laccio l’afferra pel tallone, e la trappola lo ghermisce.

Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

Sta nascosta in terra per lui un’insidia, e sul sentiero lo aspetta un agguato.

De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

Paure lo atterriscono d’ogn’intorno, lo inseguono, gli stanno alle calcagna.

Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

La sua forza vien meno dalla fame, la calamità gli sta pronta al fianco.

Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

Gli divora a pezzo a pezzo la pelle, gli divora le membra il primogenito della morte.

Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

Egli è strappato dalla sua tenda che credea sicura, e fatto scendere verso il re degli spaventi.

Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

Nella sua tenda dimora chi non è de’ suoi, e la sua casa è cosparsa di zolfo.

Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

In basso s’inaridiscono le sue radici, in alto son tagliati i suoi rami.

La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

La sua memoria scompare dal paese, più non s’ode il suo nome per le campagne.

Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

E’ cacciato dalla luce nelle tenebre, ed è bandito dal mondo.

Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

Non lascia tra il suo popolo né figli, né nipoti, nessun superstite dov’egli soggiornava.

La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

Quei d’occidente son stupiti della sua sorte, e quei d’oriente ne son presi d’orrore.

Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.

Certo son tali le dimore dei perversi e tale è il luogo di chi non conosce Iddio".