Job 13

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Ecco, l’occhio mio tutto questo l’ha veduto; l’orecchio mio l’ha udito e l’ha inteso.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Quel che sapete voi lo so pur io, non vi sono punto inferiore.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Ma io vorrei parlare con l’Onnipotente, avrei caro di ragionar con Dio;

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

giacché voi siete de’ fabbri di menzogne, siete tutti quanti de’ medici da nulla.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Oh se serbaste il silenzio! esso vi conterebbe come sapienza.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

Ascoltate, vi prego, quel che ho da rimproverarvi; state attenti alle ragioni delle mie labbra!

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

Volete dunque difendere Iddio parlando iniquamente? sostener la sua causa con parole di frode?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

Volete aver riguardo alla sua persona? e costituirvi gli avvocati di Dio?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Sarà egli un bene per voi quando vi scruterà a fondo? credete ingannarlo come s’inganna un uomo?

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

Certo egli vi riprenderà severamente se nel vostro segreto avete dei riguardi personali.

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

La maestà sua non vi farà sgomenti? Il suo terrore non piomberà su di voi?

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

I vostri detti memorandi son massime di cenere; i vostri baluardi son baluardi d’argilla.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

Tacete! lasciatemi stare! voglio parlare io, e m’avvenga quello che può!

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

Perché prenderei la mia carne coi denti? Metterò piuttosto la mia vita nelle mie mani.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Ecco, egli m’ucciderà; non spero più nulla; ma io difenderò in faccia a lui la mia condotta!

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Anche questo servirà alla mia salvezza; poiché un empio non ardirebbe presentarsi a lui.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

Ascoltate attentamente il mio discorso, porgete orecchio a quanto sto per dichiararvi.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

Ecco, io ho disposto ogni cosa per la causa; so che sarò riconosciuto giusto.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

V’è qualcuno che voglia farmi opposizione? Se v’è io mi taccio e vo’ morire.

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Ma, o Dio, concedimi solo due cose, e non mi nasconderò dal tuo cospetto:

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

ritirami d’addosso la tua mano, e fa’ che i tuoi terrori non mi spaventin più.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

Poi interpellami, ed io risponderò; o parlerò io, e tu replicherai.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

Quante sono le mie iniquità, quanti i miei peccati? Fammi conoscere la mia trasgressione, il mio peccato!

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

Perché nascondi il tuo volto, e mi tieni in conto di nemico?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

Vuoi tu atterrire una foglia portata via dal vento? Vuoi tu perseguitare una pagliuzza inaridita?

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

tu che mi condanni a pene così amare, e mi fai espiare i falli della mia giovinezza,

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

tu che metti i miei piedi nei ceppi, che spii tutti i miei movimenti, e tracci una linea intorno alla pianta de’ miei piedi?

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.

Intanto questo mio corpo si disfa come legno tarlato, come un abito roso dalle tignuole.