Psalms 88

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

Ének. A Kóráh fiainak zsoltára. Az éneklőmesternek a Mahalath- lehannóthra. Az Ezrahita Hémán tanítása.

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Uram, szabadításomnak Istene! Nappal kiáltok, éjjelente előtted vagyok:

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

Jusson elődbe imádságom, hajtsad füled az én kiáltozásomra!

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Mert betelt a lelkem nyomorúságokkal, és életem a Seolig jutott.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

Hasonlatossá lettem a sírba szállókhoz; olyan vagyok, mint az erejevesztett ember.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

A holtak közt van az én helyem, mint a megölteknek, a kik koporsóban feküsznek, a kikről többé nem emlékezel, mert elszakasztattak a te kezedtől.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Mély sírba vetettél be engem, sötétségbe, örvények közé.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

A te haragod reám nehezedett, és minden haboddal nyomtál engem. Szela.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Elszakasztottad ismerőseimet tőlem, útálattá tettél előttök engem; berekesztettem és ki nem jöhetek.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Szemem megsenyvedett a nyomorúság miatt; kiáltalak téged Uram minden napon, hozzád terjengetem kezeimet.

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Avagy a holtakkal teszel-é csodát? Felkelnek-é vajjon az árnyak, hogy dicsérjenek téged? Szela.

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Beszélik-é a koporsóban a te kegyelmedet, hűségedet a pusztulás helyén?

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Megtudhatják-é a sötétségben a te csodáidat, és igazságodat a feledékenység földén?

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

De én hozzád rimánkodom, Uram, és jó reggel elédbe jut az én imádságom:

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Miért vetsz el hát Uram engem, *és* rejted el orczádat én tőlem?

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Nyomorult és holteleven vagyok ifjúságomtól kezdve; viselem a te rettentéseidet, roskadozom.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Általmentek rajtam a te búsulásaid; a te szorongatásaid elemésztettek engem.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

Körülvettek engem, mint a vizek egész napon; együttesen körülöveztek engem. * (Psalms 88:19) Elszakasztottál tőlem barátot és rokont; ismerőseim a - setétség. *