Psalms 66

Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

Az éneklőmesternek; zsoltár, ének. Örvendezz Istennek, oh te egész föld.

Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

Énekeljétek az ő nevének dicsőségét; dicsőítsétek az ő dicséretét!

Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

Mondjátok Istennek: Mily csudálatosak a te műveid: a te hatalmad nagy volta miatt hízelegnek néked ellenségeid.

La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. Sela.

Az egész föld leborul előtted; énekel néked, énekli a te nevedet. Szela.

Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

Jőjjetek és lássátok az Isten dolgait; csudálatosak az ő cselekedetei az emberek fiain.

Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

A tengert szárazzá változtatta, a folyamon gyalog mentek át: ott örvendeztünk ő benne.

Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. Sela.

A ki uralkodik az ő hatalmával örökké, szemmel tartja a pogányokat, hogy az engedetlenek fel ne fuvalkodjanak magukban. Szela.

Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

Áldjátok népek a mi Istenünket, és hallassátok az ő dicséretének szavát.

Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

A ki megeleveníti lelkünket, s nem engedi, hogy lábaink megtántorodjanak.

Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

Mert megpróbáltál minket, oh Isten, megtisztítottál, a mint tisztítják az ezüstöt.

Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

Hálóba vittél be minket, megszorítottad derekainkat.

Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

Embert ültettél fejünkre, tűzbe-vízbe jutottunk: de kihoztál bennünket bőségre.

Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

Elmegyek házadba égőáldozatokkal, lefizetem néked fogadásaimat,

Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

A melyeket ajakim igértek és szájam mondott nyomorúságomban.

Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. Sela.

Hízlalt juhokat áldozom néked égőáldozatul, kosok jóillatú áldozatával; ökröket bakokkal együtt áldozom néked. Szela.

Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

Jőjjetek el és halljátok meg, hadd beszélem el minden istenfélőnek: miket cselekedett az én lelkemmel!

Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

Hozzá kiálték az én szájammal, és magasztalás volt nyelvem alatt.

Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

Ha hamisságra néztem volna szívemben, meg nem hallgatott volna az én Uram.

Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

Ámde meghallgatott Isten, figyelmezett könyörgésem szavára.

Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.

Áldott az Isten, a ki nem vetette meg könyörgésemet, és kegyelmét *nem vonta meg* tőlem.