Psalms 2

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

Miért dühösködnek a pogányok, és gondolnak hiábavalóságot a népek?

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

A föld királyai felkerekednek és a fejedelmek együtt tanácskoznak az Úr ellen és az ő felkentje ellen:

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

Szaggassuk le az ő bilincseiket, és dobjuk le magunkról köteleiket!

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

Az egekben lakozó neveti, az Úr megcsúfolja őket.

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

Majd szól nékik haragjában, és megrettenti őket gerjedelmében:

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

Én kentem ám fel az én királyomat a Sionon, az én szent hegyemen!

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

Törvényül hirdetem: Az Úr mondá nékem: Én fiam vagy te; én ma nemzettelek téged.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

Kérjed tőlem és odaadom néked a pogányokat örökségül, és birtokodul a föld határait.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

Összetöröd őket vasvesszővel: széjjelzúzod őket, mint cserépedényt.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

Azért, királyok, legyetek eszesek, és okuljatok földnek bírái!

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

Szolgáljátok az Urat félelemmel, és örüljetek reszketéssel.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.

Csókoljátok a Fiút, hogy meg ne haragudjék és el ne veszszetek az úton, mert hamar felgerjed az ő haragja. Boldogok mindazok, a kik ő benne bíznak!