Psalms 132

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

Grádicsok éneke. Emlékezzél meg, Uram, Dávid minden nyomorúságáról;

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

A ki megesküdt az Úrnak, fogadást tőn a Jákób Istenének:

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

Nem megyek be sátoros házamba, nem hágok fel háló-nyoszolyámba;

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

Nem bocsátok álmot szemeimre s pilláimra szendert;

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

Míg helyet nem találok az Úrnak, Jákób Istenének hajlékot!

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

Ímé, hallottunk róla Efratában; rátaláltunk Jaar térségein:

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

Hadd menjünk be az ő hajlékaiba, boruljunk le lábainak zsámolyához!

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Indulj Uram, a te nyugvóhelyedre: te és a te hatalmadnak ládája!

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

Papjaid öltözködjenek igazságba, kegyeltjeid pedig örvendezzenek!

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

Dávidért, a te szolgádért, ne fordulj el felkented színétől!

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Hűséget esküdött az Úr Dávidnak, nem tér el attól: Ágyékod gyümölcsét ültetem székedbe;

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Ha megtartják fiaid szövetségemet és bizonyságomat, a melyekre megtanítom őket, fiaik is mindörökké székedben ülnek.

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

Mert a Siont választotta ki az Úr, azt szerette meg magának lakhelyül:

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

Ez lesz nyugovóhelyem örökre; itt lakozom, mert ezt szeretem;

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

Eleséggel megáldom gazdagon, szegényeit jóltartom kenyérrel;

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Papjait meg felruházom szabadítással, és vígan örvendeznek kegyeltjei.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

Megnövesztem ott Dávidnak hatalmát, szövétneket szerzek az én felkentemnek.

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.

Ellenségeire szégyent borítok, rajta pedig koronája ragyog.