Psalms 129

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Grádicsok éneke. Sokat szorongattak engem ifjúságom óta! mondja most Izráel.

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Sokat szorongattak engem ifjúságom óta, még sem bírtak velem.

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Szántók szántottak hátamon, hosszúra nyujtották barázdáikat.

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Igaz az Úr! Elszaggatja a gonoszok kötelét.

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Megszégyenülnek és hátraszorulnak mindazok, a kik gyűlölik a Siont.

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Olyanok lesznek, mint a háztetőn a fű, a mely kiszárad, mielőtt letépnék.

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

A melyet sem arató nem szed markába, sem kévekötő az ölébe.

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Az átutazók se mondják: Az Úr áldása rátok! Áldunk benneteket az Úrnak nevében!