Job 4

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

És felele a témáni Elifáz, és monda:

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Ha szólni próbálunk hozzád, zokon veszed-é? De hát ki bírná türtőztetni magát a beszédben?

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Ímé sokakat oktattál, és a megfáradott kezeket megerősítetted;

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

A tántorgót a te beszédeid fentartották, és a reszkető térdeket megerősítetted;

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Most, hogy rád jött *a sor,* zokon veszed; hogy téged ért *a baj,* elrettensz!

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Nem bizodalmad-é a te istenfélelmed, s nem reménységed- é utaidnak becsületessége?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Emlékezzél, kérlek, ki az, a ki elveszett ártatlanul, és hol töröltettek el az igazak?

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

A mint én láttam, a kik hamisságot szántanak és gonoszságot vetnek, ugyanazt aratnak.

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Az Istennek lehelletétől elvesznek, az ő haragjának szelétől elpusztulnak.

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Az oroszlán ordítása, a sakál üvöltése, és az oroszlán-kölykök fogai megsemmisülnek.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Az agg oroszlán elvész, ha nincs martaléka, a nőstény oroszlán kölykei elszélednek.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

Szó lopódzék hozzám, s valami nesz üté meg abból fülemet.

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Éjjeli látásokon való töprengések között, mikor mély álom fogja el az embereket.

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

Félelem szálla rám, és rettegés, s megreszketteté minden csontomat.

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Valami szellem suhant el előttem, s testemnek szőre felborzolódék.

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Megálla, de ábrázatját föl nem ismerém, egy alak vala szemeim előtt, mély csend, és *ilyen* szót hallék:

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Vajjon a halandó igaz-é Istennél: az ő teremtője előtt tiszta-é az ember?

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Ímé az ő szolgáiban sem bízhatik és az ő angyalaiban is talál hibát:

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Mennyivel inkább a sárházak lakosaiban, a kiknek fundamentumok a porban van, és könnyebben szétnyomhatók a molynál?!

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Reggeltől estig gyötrődnek, s a nélkül, hogy észrevennék, elvesznek örökre.

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Ha kiszakíttatik belőlök sátoruk kötele, nem halnak-é meg, és pedig bölcsesség nélkül?