Job 38

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Majd felele az Úr Jóbnak a forgószélből és monda:

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Ki az, a ki elhomályosítja az örök rendet tudatlan beszéddel?

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Nosza övezd fel, mint férfiú derekadat, én majd kérdezlek, te meg taníts engem!

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Hol voltál, mikor a földnek alapot vetettem? Mondd meg, ha tudsz valami okosat!

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Ki határozta meg mértékeit, ugyan tudod-é; avagy ki húzta el felette a mérő zsinórt?

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

Mire bocsátották le oszlopait, avagy ki vetette fel szegeletkövét;

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

Mikor együtt örvendezének a hajnalcsillagok, és Istennek minden fiai vigadozának?

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

És *kicsoda* zárta el ajtókkal a tengert, a mikor előtünt, az anyaméhből kijött;

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

Mikor ruházatává a felhőt tevém, takarójául pedig a sürű homályt?

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

Mikor reávontam törvényemet, zárat és ajtókat veték eléje:

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

És azt mondám: Eddig jőjj és ne tovább; ez itt ellene áll kevély habjaidnak!

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

Parancsoltál-é a reggelnek, a mióta megvagy? Kimutattad-é a hajnalnak a helyét?

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

Hogy belefogózzék a földnek széleibe, és lerázassanak a gonoszok róla.

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

Hogy átváltozzék mint a megpecsételt agyag, és előálljon, mint egy ruhában.

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

Hogy a gonoszoktól elvétessék világosságuk, és a fölemelt kar összetöressék?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Eljutottál-é a tenger forrásáig, bejártad-é a mélységnek fenekét?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Megnyíltak-é néked a halálnak kapui; a halál árnyékának kapuit láttad-é?

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Áttekintetted-é a föld szélességét, mondd meg, ha mindezt jól tudod?

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

Melyik út *visz* oda, hol a világosság lakik, és a sötétségnek hol van a helye?

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

Hogy visszavinnéd azt az ő határába, és hogy megismernéd lakása útjait.

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Tudod te ezt, hiszen már akkor megszülettél; napjaidnak száma nagy!

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

Eljutottál-é a hónak tárházához; vagy a jégesőnek tárházát láttad-é?

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

A mit fentartottam a szükség idejére, a harcz és háború napjára?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Melyik út *visz oda,* a hol szétoszlik a világosság, és szétterjed a keleti szél a földön?

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

Ki hasított nyílást a záporesőnek, és a mennydörgő villámnak útat?

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

Hogy aláessék az ember nélkül való földre, a pusztaságra, holott senki sincsen;

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

Hogy megitasson pusztát, sivatagot, és hogy sarjaszszon zsenge pázsitot?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Van-é atyja az esőnek, és ki szülte a harmat cseppjeit?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Kinek méhéből jött elő a jég, és az ég daráját kicsoda szülte?

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

*Miként* rejtőznek el a vizek mintegy kő *alá,* és *mint* zárul be a mély vizek színe?

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Összekötheted-é a fiastyúk szálait; a kaszáscsillag köteleit megoldhatod-é?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

A hajnalcsillagot előhozhatod-é az ő idejében, avagy a gönczölszekeret forgathatod-é fiával együtt?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Ismered-é az ég törvényeit, vagy te határozod-é meg uralmát a földön?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

Felemelheted-é szavadat a felhőig, hogy a vizeknek bősége beborítson téged?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Kibocsáthatod-é a villámokat, hogy elmenjenek, vagy mondják-é néked: Itt vagyunk?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Ki helyezett bölcseséget a setét felhőkbe, vagy a tüneményeknek ki adott értelmet?

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

Ki számlálta meg a bárányfelhőket bölcseséggel, és ki üríti ki az égnek tömlőit;

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

Mikor a por híg sárrá változik, és a göröngyök összetapadnak?

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?