Job 32

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Miután ez a három ember megszünt vala felelni Jóbnak, mivel ő igaz vala önmaga előtt:

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

Haragra gerjede Elihu, a Barakeél fia, a ki Búztól való vala, a Rám nemzetségéből. Jób ellen gerjedt föl haragja, mivel az igazabbnak tartotta magát Istennél.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

De felgerjedt haragja az ő három barátja ellen is, mivelhogy nem találják vala el a feleletet, mégis kárhoztatják vala Jóbot.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

Elihu azonban várakozott a Jóbbal való beszéddel, mert amazok öregebbek valának ő nála.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

De mikor látta Elihu, hogy nincs felelet a három férfiú szájában, akkor gerjede föl az ő haragja.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

És felele a Búztól való Elihu, Barakeél fia, és monda: Napjaimra nézve én még csekély vagyok, ti pedig élemedett emberek, azért tartózkodtam és féltem tudatni veletek véleményemet.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Gondoltam: Hadd szóljanak a napok; és hadd hirdessen bölcseséget az évek sokasága!

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

Pedig a lélek az az emberben és a Mindenható lehellése, a mi értelmet ad néki!

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

Nem a nagyok a bölcsek, és nem a vének értik az ítéletet.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Azt mondom azért: Hallgass reám, hadd tudassam én is véleményemet!

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

Ímé, én végig vártam beszédeiteket, figyeltem, a míg okoskodtatok, a míg szavakat keresgéltetek.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Igen ügyeltem reátok és ímé, Jóbot egyikőtök sem czáfolá meg, sem beszédére meg nem felelt.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Ne mondjátok azt: Bölcseségre találtunk, Isten győzheti meg őt és nem ember!

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

Mivel én ellenem nem intézett beszédet, nem is a ti beszédeitekkel válaszolok hát néki.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

Megzavarodának és nem feleltek többé; kifogyott belőlök a szó.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

Vártam, de nem szóltak, csak álltak és nem feleltek többé.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Hadd feleljek hát én is magamért, hadd tudassam én is véleményemet!

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

Mert tele vagyok beszéddel; unszolgat engem a bennem levő lélek.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Ímé, bensőm olyan, mint az *új* bor, a melynek nyílása nincsen; miként az új tömlők, *csaknem* szétszakad.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

Szólok tehát, hogy levegőhöz jussak; felnyitom ajkaimat, és felelek.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

Nem leszek személyválogató senki iránt; nem hizelkedem egy embernek sem;

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.

Mert én hizelkedni nem tudok; könnyen elszólíthatna engem a teremtőm!