Job 27

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Jób pedig folytatá az ő beszédét, monda:

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Él az Isten, a ki az én igazamat elfordította, és a Mindenható, a ki keserűséggel illette az én lelkemet,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Hogy mindaddig, a míg az én lelkem én bennem van, és az Istennek lehellete van az én orromban;

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Az én ajakim nem szólnak álnokságot, és az én nyelvem nem mond csalárdságot!

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Távol legyen tőlem, hogy igazat adjak néktek! A míg lelkemet ki nem lehelem, ártatlanságomból magamat ki nem tagadom.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Igazságomhoz ragaszkodom, róla le nem mondok; napjaim miatt nem korhol az én szívem.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Ellenségem lesz olyan, mint a gonosz, és a ki ellenem támad, mint az álnok.

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Mert micsoda reménysége lehet a képmutatónak, hogy telhetetlenkedett, ha az Isten mégis elragadja az ő lelkét?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Meghallja-é kiáltását az Isten, ha eljő a nyomorúság reá?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Vajjon gyönyörködhetik-é a Mindenhatóban; segítségül hívhatja-é mindenkor az Istent?

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Megtanítlak benneteket Isten dolgaira; a mik a Mindenhatónál vannak, nem titkolom el.

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Ímé, ti is mindnyájan látjátok: miért van hát, hogy hiábavalósággal hivalkodtok?!

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Ez a gonosz embernek osztályrésze Istentől, és a kegyetlenek öröksége a Mindenhatótól, a melyet elvesznek:

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Ha megsokasulnak is az ő fiai, a kardnak *sokasulnak meg,* és az ő magzatai nem lakhatnak jól kenyérrel sem.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Az ő maradékai dögvész miatt temettetnek el, és az ő özvegyeik meg sem siratják.

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Ha mint a port, úgy halmozná is össze az ezüstöt, és úgy szerezné is össze ruháit, mint a sarat:

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Összeszerezheti *ugyan,* de az igaz ruházza magára, az ezüstön pedig az ártatlan osztozik.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Házát pók módjára építette föl, és olyanná, mint a csősz-csinálta kunyhó.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Gazdagon fekszik le, mert nincsen kifosztva; felnyitja szemeit és semmije sincsen.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Meglepi őt, mint az árvíz, a félelem, éjjel ragadja el a zivatar.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Felkapja őt a keleti szél és elviszi, elragadja őt helyéről.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

*Nyilakat* szór reá és nem kiméli; futva kell futnia keze elől.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Csapkodják felette kezeiket, és kisüvöltik őt az ő lakhelyéből.