Job 18

Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Felele pedig a sukhi Bildád, és monda:

Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

Mikor akartok a beszédnek véget vetni? Értsétek meg *a dolgot,* azután szóljunk.

Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

Miért állíttatunk barmoknak, és miért vagyunk tisztátalanok a ti szemeitekben?

Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

Te éretted, a ki szaggatja lelkét haragjában, vajjon elhagyattatik-é a föld, és felszakasztatik-é a kőszikla helyéről?

La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

Sőt inkább a gonoszok világa kialuszik, és nem fénylik az ő tüzöknek szikrája.

La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

A világosság elsötétedik az ő sátorában, szövétneke kialszik felette.

Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

Erős léptei aprókká lesznek, saját tanácsa rontja meg őt.

Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

Mert lábaival hálóba bonyolódik, és ó-verem felett jár.

La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

A sarka tőrbe akad, és kelepcze fogja meg őt.

Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

Hurok rejtetett el a földbe ellene, és zsineg az ő *szokott* ösvényén.

De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

Mindenfelől félelmek rettentik őt, és üldözik őt léptennyomon.

Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

Éhség emészti fel az ő erejét, és nyomorúság leselkedik oldala mellett.

Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

Megemészti testének izmait, megemészti izmait a halál zsengéje.

Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

Eltünik sátorából az ő bátorsága, és a félelmek királyához folyamodik ő.

Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

Az lakik sátorában, a ki nem az övé, és hajlékára kénkövet szórnak.

Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

Alant elszáradnak gyökerei, és felülről levágatik az ága.

La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

Emlékezete elvész a földről, még az utczákon sem marad fel a neve.

Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

A világosságról a sötétségbe taszítják, a föld kerekségéről elüldözik őt.

Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

Sem fia, sem unokája nem lesz az ő népében, és semmi maradéka az ő tanyáján.

La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

Az ő pusztulásától megborzadnak, a kik következnek és rettegés fogja el a most élő embereket.

Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.

Ilyenek az álnok embernek hajlékai, és ilyen annak lakóhelye, a ki nem tiszteli Istent.