Job 11

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Felele a Naamából való Czófár, és monda:

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

A sok beszédre ne legyen-é felelet? Avagy a csácsogó embernek legyen-é igaza?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

Fecsegéseid elnémítják az embereket, és csúfolódol is és ne legyen, a ki megszégyenítsen?!

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

Azt mondod: Értelmes az én beszédem, tiszta vagyok a te szemeid előtt.

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

De vajha szólalna meg maga az Isten, és nyitná meg ajkait te ellened!

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

És jelentené meg néked a bölcsességnek titkait, hogy kétszerte többet ér az az okoskodásnál, és tudnád meg, hogy az Isten még el is engedett néked a te bűneidből.

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

Az Isten mélységét elérheted-é, avagy a Mindenhatónak tökéletességére eljuthatsz-é?

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

Magasabb az égnél: mit teszel tehát? Mélyebb az alvilágnál; hogy ismerheted meg?

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

Hosszabb annak mértéke a földnél, és szélesebb a tengernél.

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

Ha megtapos, elzár és ítéletet tart: ki akadályozhatja meg?

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

Mert ő jól ismeri a csalárd embereket, látja az álnokságot, még ha nem figyelmez is arra!

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

És értelmessé teheti a bolond embert is, és emberré szülheti a vadszamár csikóját is.

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

Ha te a te szívedet felkészítenéd, és kezedet felé terjesztenéd;

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

Ha a hamisságot, a mely a te kezedben van, távol tartanád magadtól, és nem lakoznék a te hajlékodban gonoszság;

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

Akkor a te arczodat fölemelhetnéd szégyen nélkül, erős lennél és nem félnél;

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

Sőt a nyomorúságról is elfelejtkeznél, és mint lefutott vizekről, úgy emlékeznél arról.

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

Ragyogóbban kelne időd a déli fénynél, és az éjféli sötétség is olyan lenne, mint a *kora* reggel.

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

Akkor bíznál, mert volna reménységed; és ha széttekintenél, biztonságban aludnál.

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

Ha lefeküdnél, senki föl nem rettentene, sőt sokan hizelegnének néked.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

De a gonoszok szemei elepednek, menedékök eltünik előlök, és reménységök: a lélek kilehellése!