Job 41

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Eske ou ka pran levyatan an nan zen? Eske ou ka mare lang li ak yon kòd?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Eske ou ka pase yon bwa wozo nan nen l'? Eske ou ka pèse machwè l' ak yon gwo zen?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Eske li pral mande ou: Tanpri souple, kite m' ale? Eske l'ap pale dous avè ou?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Eske l'ap pase kontra avè ou pou l' sèvi ou pou tout tan?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Eske ou ka mare l' tankou yon ti zwezo pou pitit fi ou yo ka jwe avè l'?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

Eske moun k'ap fè lapèch yo pral fè lajan avè l'? Eske machann yo pral koupe l' an moso pou yo vann?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Eske ou ka pike tout po kò l' ak fwenn? Eske ou ka pèse tèt li ak yon fwenn?

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Seye mete men ou sou li yon grenn fwa, ou p'ap janm fè sa ankò, lè w'a chonje sa l'a fè ou!

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Depi ou wè levyatan an, ou pèdi tout kouraj ou. Ou annik wè l', ou tonbe atè.

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Si yo leve l' nan dòmi, li move. Pa gen moun ki ka kanpe devan l'.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Ki moun ki ka atake l' san anyen pa rive l'? Pa gen moun sou latè ki ka fè sa.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

Mwen pa bezwen di ou anyen sou pa t' janm li yo. Men, m'a fè ou konnen pa gen bèt ki gen fòs pase l'.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Pesonn pa janm rive dechire premye po li. Ni pesonn pa janm rive pèse karapas li.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Ki moun ki janm fòse l' louvri bouch li? Dan nan bouch li, se bagay ki pou fè moun kouri.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Tout do l', se yon seri gwo kal mare yonn ak lòt. Yo di kou wòch.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Yo kole yonn ak lòt, yo fè yon sèl. Pa gen yon ti fant nan mitan yo pou lè pase.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Yo sitèlman byen kole yonn ak lòt anyen pa ka separe yo.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Lè l' estènen, limyè fè yan-yan. Je l' klere tankou solèy lè l'ap leve.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Flanm dife ap soti nan bouch li. Tensèl dife ap vole soti ladan l'.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

Lafimen ap soti nan tout twou nen l' tankou nan yon chodyè k'ap bouyi sou dife.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Souf li ta ka limen bwa dife. Flanm dife ap soti nan bouch li.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Se nan kou li tout fòs li ye. Depi moun wè l', kè yo kase.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Po li fè kal kal sou tout kò li. Yo kole yonn ak lòt. Yo di kou wòch.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Kè li di kou wòch, li pa pè anyen. Li fèm kou wòl moulen.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Lè li leve kanpe, ata gwonèg yo pè. Yo kouri san gad dèyè.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Pa gen nepe ki ka blese l'. Ni fwenn, ni lans, ni flèch pa ka fè l' anyen.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Pou li, nenpòt bout fè lejè kou pay, nenpòt bout asye mou tankou bannann mi.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Pa gen kout flèch ki pou fè l' kouri. Wòch fistibal, se boul koton pou li.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Yon baton fè se yon bwa mayi pou li. Li ri lè yo voye lans sou li.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Anba vant li graj graj tankou moso kannari kraze. Kote li pase nan labou a, li make l' tankou machin k'ap kraze boul tè nan jaden.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

Lè l' plonje, li boulvèse fon lanmè a, se tankou dlo nan chodyè k'ap bouyi sou dife. Li fè l' bouyi tankou dlo nan veso y'ap boule odè.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Lè l'ap naje, li kite nan dlo a yon chemen ki klere nan solèy la. Li fè tout lanmè a kimen.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Pa gen bèt tankou l' sou latè. Bondye kreye l' pou l' pa janm pè anyen.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.

Li gade bèt ki pi fewòs yo nan je. Se li ki wa tout bèt sovaj yo.