Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Preise Jehova, meine Seele! Jehova, mein Gott, du bist sehr groß, mit Majestät und Pracht bist du bekleidet;

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der die Himmel ausspannt gleich einer Zeltdecke;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

der seine Obergemächer bälkt in den Wassern, der Wolken macht zu seinem Gefährt, der da einherzieht auf den Fittichen des Windes;

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Der seine Engel zu Winden macht, seine Diener zu flammendem Feuer.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Er hat die Erde gegründet auf ihre Grundfesten; sie wird nicht wanken immer und ewiglich.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Mit der Tiefe hattest du sie bedeckt wie mit einem Gewande; die Wasser standen über den Bergen.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Vor deinem Schelten flohen sie, vor der Stimme deines Donners eilten sie hinweg-

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

die Berge erhoben sich, es senkten sich die Täler-an den Ort, den du ihnen festgesetzt.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Du hast ihnen eine Grenze gesetzt, die sie nicht überschreiten werden; sie werden nicht zurückkehren, die Erde zu bedecken.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Du, der Quellen entsendet in die Täler; zwischen den Bergen fließen sie dahin;

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Sie tränken alle Tiere des Feldes, die Wildesel stillen ihren Durst;

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

An denselben wohnen die Vögel des Himmels, zwischen den Zweigen hervor lassen sie ihre Stimme erschallen.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Du, der die Berge tränkt aus seinen Obergemächern; von der Frucht deiner Werke wird die Erde gesättigt.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Der Gras hervorsprossen läßt für das Vieh, und Kraut zum Dienste der Menschen: um Brot hervorzubringen aus der Erde.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Und damit Wein des Menschen Herz erfreue; um das Angesicht glänzen zu machen von Öl, und damit Brot des Menschen Herz stärke.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Es werden gesättigt die Bäume Jehovas, die Cedern des Libanon, die er gepflanzt hat,

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Woselbst die Vögel nisten; der Storch-Cypressen sind sein Haus.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Die hohen Berge sind für die Steinböcke, die Felsen eine Zuflucht für die Klippendächse.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Er hat den Mond gemacht für die bestimmten Zeiten; die Sonne weiß ihren Untergang.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Du machst Finsternis, und es wird Nacht; in ihr regen sich alle Tiere des Waldes;

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

die jungen Löwen brüllen nach Raub und fordern von Gott ihre Speise.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Die Sonne geht auf: sie ziehen sich zurück und lagern sich in ihre Höhlen.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Der Mensch geht aus an sein Werk und an seine Arbeit, bis zum Abend.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Wie viele sind deiner Werke, Jehova! Du hast sie alle mit Weisheit gemacht, voll ist die Erde deiner Reichtümer.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Dieses Meer, groß und ausgedehnt nach allen Seiten hin: daselbst wimmelt’s, ohne Zahl, von Tieren klein und groß.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Daselbst ziehen Schiffe einher, der Leviathan, den du gebildet hast, um sich darin zu tummeln.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Sie alle warten auf dich, daß du ihnen ihre Speise gebest zu seiner Zeit.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Du gibst ihnen: sie sammeln ein; du tust deine Hand auf: sie werden gesättigt mit Gutem.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Du verbirgst dein Angesicht: sie erschrecken; du nimmst ihren Odem hinweg: sie hauchen aus und kehren zurück zu ihrem Staube.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Du sendest deinen Odem aus: sie werden erschaffen, und du erneuerst die Fläche des Erdbodens.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Jehovas Herrlichkeit wird ewig sein, Jehova wird sich freuen seiner Werke;

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Der die Erde anschaut, und sie bebt; er rührt die Berge an, und sie rauchen.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Singen will ich Jehova mein Leben lang, will meinem Gott Psalmen singen, solange ich bin.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Möge ihm angenehm sein mein Sinnen! Ich, ich werde mich in Jehova erfreuen.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Die Sünder werden schwinden von der Erde, und die Gesetzlosen nicht mehr sein. Preise Jehova, meine Seele! Lobet Jehova!