Lamentations 5

5:1

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Gedenke Jehova, dessen, was uns geschehen! schaue her und sieh unsere Schmach!

5:2

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Unser Erbteil ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.

5:3

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Wir sind Waisen, ohne Vater; unsere Mütter sind wie Witwen.

5:4

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir gegen Zahlung.

5:5

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Unsere Verfolger sind uns auf dem Nacken; wir ermatten, man läßt uns keine Ruhe.

5:6

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Ägypten reichen wir die Hand und Assyrien, um mit Brot gesättigt zu werden.

5:7

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Unsere Väter haben gesündigt, sie sind nicht mehr; wir, wir tragen ihre Missetaten.

5:8

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Knechte herrschen über uns; da ist niemand, der uns aus ihrer Hand reiße.

5:9

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Wir holen unser Brot mit Gefahr unseres Lebens, wegen des Schwertes der Wüste.

5:10

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Vor den Gluten des Hungers brennt unsere Haut wie ein Ofen.

5:11

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Sie haben Weiber geschwächt in Zion, Jungfrauen in den Städten Judas.

5:12

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Fürsten sind durch ihre Hand aufgehängt, das Angesicht der Alten wird nicht geehrt.

5:13

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Jünglinge tragen die Handmühle, und Knaben straucheln unter dem Holze.

5:14

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Die Alten bleiben fern vom Tore, die Jünglinge von ihrem Saitenspiel.

5:15

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Die Freude unseres Herzens hat aufgehört, in Trauer ist unser Reigen verwandelt.

5:16

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Gefallen ist die Krone unseres Hauptes. Wehe uns! denn wir haben gesündigt.

5:17

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Darum ist unser Herz siech geworden, um dieser Dinge willen sind unsere Augen verdunkelt:

5:18

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

Wegen des Berges Zion, der verwüstet ist; Füchse streifen auf ihm umher.

5:19

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Du, Jehova, thronst in Ewigkeit; dein Thron ist von Geschlecht zu Geschlecht.

5:20

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf immerdar

5:21

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Jehova, bringe uns zu dir zurück, daß wir umkehren; erneuere unsere Tage wie vor alters!

5:22

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Oder solltest du uns gänzlich verworfen haben, gar zu sehr auf uns zürnen?