Job 32

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Ces trois hommes cessèrent de répondre à Job, parce qu'il se regardait comme juste.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

Alors s'enflamma de colère Elihu, fils de Barakeel de Buz, de la famille de Ram. Sa colère s'enflamma contre Job, parce qu'il se disait juste devant Dieu.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

Et sa colère s'enflamma contre ses trois amis, parce qu'ils ne trouvaient rien à répondre et que néanmoins ils condamnaient Job.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

Comme ils étaient plus âgés que lui, Elihu avait attendu jusqu'à ce moment pour parler à Job.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

Mais, voyant qu'il n'y avait plus de réponse dans la bouche de ces trois hommes, Elihu s'enflamma de colère.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

Et Elihu, fils de Barakeel de Buz, prit la parole et dit: Je suis jeune, et vous êtes des vieillards; C'est pourquoi j'ai craint, j'ai redouté De vous faire connaître mon sentiment.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Je disais en moi-même: Les jours parleront, Le grand nombre des années enseignera la sagesse.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

Mais en réalité, dans l'homme, c'est l'esprit, Le souffle du Tout-Puissant, qui donne l'intelligence;

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

Ce n'est pas l'âge qui procure la sagesse, Ce n'est pas la vieillesse qui rend capable de juger.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Voilà pourquoi je dis: Ecoute! Moi aussi, j'exposerai ma pensée.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

J'ai attendu la fin de vos discours, J'ai suivi vos raisonnements, Votre examen des paroles de Job.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Je vous ai donné toute mon attention; Et voici, aucun de vous ne l'a convaincu, Aucun n'a réfuté ses paroles.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Ne dites pas cependant: En lui nous avons trouvé la sagesse; C'est Dieu qui peut le confondre, ce n'est pas un homme!

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

Il ne s'est pas adressé directement à moi: Aussi lui répondrai-je tout autrement que vous.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

Ils ont peur, ils ne répondent plus! Ils ont la parole coupée!

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

J'ai attendu qu'ils eussent fini leurs discours, Qu'ils s'arrêtassent et ne sussent que répliquer.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

A mon tour, je veux répondre aussi, Je veux dire aussi ce que je pense.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

Car je suis plein de paroles, L'esprit me presse au dedans de moi;

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Mon intérieur est comme un vin qui n'a pas d'issue, Comme des outres neuves qui vont éclater.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

Je parlerai pour respirer à l'aise, J'ouvrirai mes lèvres et je répondrai.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

Je n'aurai point égard à l'apparence, Et je ne flatterai personne;

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.

Car je ne sais pas flatter: Mon créateur m'enlèverait bien vite.