Job 31

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

J'avais fait un pacte avec mes yeux, Et je n'aurais pas arrêté mes regards sur une vierge.

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

Quelle part Dieu m'eût-il réservée d'en haut? Quel héritage le Tout-Puissant m'eût-il envoyé des cieux?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

La ruine n'est-elle pas pour le méchant, Et le malheur pour ceux qui commettent l'iniquité?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Dieu n'a-t-il pas connu mes voies? N'a-t-il pas compté tous mes pas?

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Si j'ai marché dans le mensonge, Si mon pied a couru vers la fraude,

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

Que Dieu me pèse dans des balances justes, Et il reconnaîtra mon intégrité!

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

Si mon pas s'est détourné du droit chemin, Si mon coeur a suivi mes yeux, Si quelque souillure s'est attachée à mes mains,

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Que je sème et qu'un autre moissonne, Et que mes rejetons soient déracinés!

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Si mon coeur a été séduit par une femme, Si j'ai fait le guet à la porte de mon prochain,

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Que ma femme tourne la meule pour un autre, Et que d'autres la déshonorent!

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Car c'est un crime, Un forfait que punissent les juges;

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

C'est un feu qui dévore jusqu'à la ruine, Et qui aurait détruit toute ma richesse.

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Si j'ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante Lorsqu'ils étaient en contestation avec moi,

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Qu'ai-je à faire, quand Dieu se lève? Qu'ai-je à répondre, quand il châtie?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Celui qui m'a créé dans le ventre de ma mère ne l'a-t-il pas créé? Le même Dieu ne nous a-t-il pas formés dans le sein maternel?

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Si j'ai refusé aux pauvres ce qu'ils demandaient, Si j'ai fait languir les yeux de la veuve,

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Si j'ai mangé seul mon pain, Sans que l'orphelin en ait eu sa part,

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Moi qui l'ai dès ma jeunesse élevé comme un père, Moi qui dès ma naissance ai soutenu la veuve;

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Si j'ai vu le malheureux manquer de vêtements, L'indigent n'avoir point de couverture,

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Sans que ses reins m'aient béni, Sans qu'il ait été réchauffé par la toison de mes agneaux;

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Si j'ai levé la main contre l'orphelin, Parce que je me sentais un appui dans les juges;

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Que mon épaule se détache de sa jointure, Que mon bras tombe et qu'il se brise!

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Car les châtiments de Dieu m'épouvantent, Et je ne puis rien devant sa majesté.

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Si j'ai mis dans l'or ma confiance, Si j'ai dit à l'or: Tu es mon espoir;

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Si je me suis réjoui de la grandeur de mes biens, De la quantité des richesses que j'avais acquises;

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

Si j'ai regardé le soleil quand il brillait, La lune quand elle s'avançait majestueuse,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

Et si mon coeur s'est laissé séduire en secret, Si ma main s'est portée sur ma bouche;

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

C'est encore un crime que doivent punir les juges, Et j'aurais renié le Dieu d'en haut!

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

Si j'ai été joyeux du malheur de mon ennemi, Si j'ai sauté d'allégresse quand les revers l'ont atteint,

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

Moi qui n'ai pas permis à ma langue de pécher, De demander sa mort avec imprécation;

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Si les gens de ma tente ne disaient pas: Où est celui qui n'a pas été rassasié de sa viande?

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Si l'étranger passait la nuit dehors, Si je n'ouvrais pas ma porte au voyageur;

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Si, comme les hommes, j'ai caché mes transgressions, Et renfermé mes iniquités dans mon sein,

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

Parce que j'avais peur de la multitude, Parce que je craignais le mépris des familles, Me tenant à l'écart et n'osant franchir ma porte...

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

Oh! qui me fera trouver quelqu'un qui m'écoute? Voilà ma défense toute signée: Que le Tout-Puissant me réponde! Qui me donnera la plainte écrite par mon adversaire?

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Je porterai son écrit sur mon épaule, Je l'attacherai sur mon front comme une couronne;

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Je lui rendrai compte de tous mes pas, Je m'approcherai de lui comme un prince.

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Si ma terre crie contre moi, Et que ses sillons versent des larmes;

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

Si j'en ai mangé le produit sans l'avoir payée, Et que j'aie attristé l'âme de ses anciens maîtres;

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.

Qu'il y croisse des épines au lieu de froment, Et de l'ivraie au lieu d'orge! Fin des paroles de Job.