Job 19

Ijob respondis kaj diris:

Job prit la parole et dit:

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m'écraserez-vous de vos discours?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Voilà dix fois que vous m'outragez; N'avez-vous pas honte de m'étourdir ainsi?

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Si réellement j'ai péché, Seul j'en suis responsable.

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

Sachez alors que c'est Dieu qui me poursuit, Et qui m'enveloppe de son filet.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J'implore justice, et point de justice!

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Il m'a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Il m'a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Il m'a brisé de toutes parts, et je m'en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Il s'est enflammé de colère contre moi, Il m'a traité comme l'un de ses ennemis.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayé leur chemin jusqu'à moi, Elles ont campées autour de ma tente.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu'un inconnu.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

J'appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c'est en vain.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Ceux que j'avais pour confidents m'ont en horreur, Ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu'elles fussent écrites dans un livre;

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Je voudrais qu'avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc...

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu'il se lèvera le dernier sur la terre.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n'aurai plus de chair, je verrai Dieu.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d'un autre; Mon âme languit d'attente au dedans de moi.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu'il y a un jugement.