Psalms 92

Bone estas glori la Eternulon Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

Psalmi sabbatina veisattava. Hyvä on Herraa kiittää, ja veisata kiitosta sinun nimelles, sinä kaikkein Ylimmäinen.

Rakonti matene pri Via boneco Kaj nokte pri Via fideleco,

Aamulla julistaa armoas, ja ehtoolla totuuttas,

Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero, Per solenaj sonoj de harpo.

Kymmenkielisellä ja psaltarilla, soittain kanteleilla.

Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj; La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

Sillä sinä ilahutit minua, Herra, sinun teoissas: ja minä iloiten kerskaan kättes töitä.

Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Tre profundaj estas Viaj pensoj.

Herra, kuinka sinun tekos ovat niin suuret? Sinun ajatukses ovat ylen syvät.

Malklerulo ne scias, Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

Hullu ei usko sitä, ja tomppeli ei ymmärrä niitä.

Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo Kaj ĉiuj malbonaguloj floras, Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

Jumalattomat viheriöitsevät niinkuin ruoho, ja pahointekiät kaikki kukoistavat, siihenasti kuin he hukkuvat ijankaikkisesti.

Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

Mutta sinä, Herra, olet korkein, ja pysyt ijankaikkisesti.

Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo, Jen Viaj malamikoj pereas, Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

Sillä katso, sinun vihollises, Herra, katso, sinun vihollises pitää katooman, ja kaikki pahantekiät pitää hajoitettaman.

Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo; Mi estas oleita per freŝa oleo.

Mutta minun sarveni tulee korotetuksi niinkuin yksisarvisen, ja minä voidellaan tuoreella öljyllä,

Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn; Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

Ja minun silmäni näkevät viholliseni, ja minun korvani kuulevat pahoja, jotka heitänsä asettavat minua vastaan.

Virtulo verdestas, kiel palmo, Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

Vanhurskaan pitää viheriöitsemän niinkuin palmupuu, ja kasvaman niinkuin sedripuu Libanonissa.

Plantitaj en la domo de la Eternulo, Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

Jotka ovat istutetut Herran huoneessa, pitää viheriöitsemän meidän Jumalamme kartanoissa.

Ili floras ankoraŭ en la maljuneco, Estas sukplenaj kaj freŝaj,

Heidän pitää vesoman vielä vanhuudessansa, hedelmälliset ja vihannat oleman,

Por sciigi, ke la Eternulo estas justa, Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.

Ja julistaman, että Herra on niin hurskas, minun turvani, ja ei ole hänessä vääryyttä.