Psalms 18

Mi varmege Vin amas, ho Eternulo, mia forteco!

Edelläveisaajalle, Davidin Herran palvelian Psalmi, joka Herralle nämät veisun sanat puhui sinä päivänä, jona Herra hänen vapahti kaikkein vihollistensa käsistä ja Saulin käsistä. Ja hän sanoi: minä rakastan sydämestäni sinua, Herra, minun voimani.

La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto, Mia Dio, mia forta Roko, kiun mi fidas, Mia ŝildo kaj la korno de mia savo, mia rifuĝejo.

Herra, minun kallioni, minun linnani ja minun vapahtajani; minun Jumalani on minun vahani, johon minä turvaan: minun kilpeni, ja minun autuuteni sarvi, ja minun varjelukseni.

Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.

Minä kiitän ja avukseni huudan Herraa, niin minä vapahdetaan vihollisistani.

Ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Kaj torentoj pereigaj min teruris;

Sillä kuoleman siteet olivat käärineet minun ympäri, ja Belialin ojat peljättivät minun.

La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis, La retoj de la morto min atingis.

Helvetin siteet kietoivat minun: kuoleman paulat ennättivät minun.

En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi kriis; El Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio al Li atingis Liajn orelojn.

Ahdistuksessani minä avukseni huudan Herraa, ja minun Jumalani tykö minä huudan: niin hän kuulee ääneni templistänsä, ja minun huutoni hänen edessänsä tulee hänen korviinsa.

Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la montoj ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.

Maa liikkui ja vapisi, ja vuorten perustukset liikkuivat: he värisivät, koska hän vihastui.

Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.

Savu suitsi hänen sieraimistansa ja kuluttava tuli hänen suustansa, niin että hiilet siitä syttyivät.

Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren; Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.

Hän notkisti taivaat ja astui alas, ja synkiä pimeys oli hänen jalkainsa alla.

Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.

Hän astui Kerubimin päälle ja lensi, ja hän lensi tuulen sulkain päällä.

El la mallumo Li faris al Si kovron, Tendon Li faris ĉirkaŭ Si el la mallumo de la akvo, densaj nuboj.

Hän pani pimeyden majansa ympärille, ja mustat paksut pilvet, jossa hän lymyssä oli.

De la brilo antaŭ Li, tra Liaj densaj nuboj, Flugis hajlo kaj brulantaj karboj.

Kirkkaudesta hänen edessänsä hajosivat pilvet rakeilla ja leimauksilla.

Kaj la Eternulo ektondris en la ĉielo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon; Hajlon kaj brulantajn karbojn.

Ja Herra jylisti taivaissa, Ylimmäinen antoi pauhinansa, rakeilla ja leimauksilla.

Li ĵetis Siajn sagojn, kaj dispelis ilin; Ĵetis multajn fulmojn, kaj konfuzis ilin.

Hän ampui nuolensa ja hajoitti heitä: hän iski kovat leimaukset, ja peljätti heitä,

Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la akvoj, Kaj nudiĝis la fundamentoj de la universo, De Via minaca voĉo, ho Eternulo, De la kolera spirado de Via nazo.

Ja niin ilmestyivät vetten kuljut, ja maan perustukset ilmaantuivat, Herra, sinun kovasta nuhtelemisestas ja sinun sieraimies hengen puhalluksesta.

Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;

Hän lähetti korkeudesta ja otti minun, ja veti minun ulos suurista vesistä.

Li savas min de mia potenca malamiko, Kaj de miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.

Hän vapahti minun voimallisista vihollisistani, jotka minua väkevämmät olivat.

Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.

Ne ennättivät minun tuskapäivänäni; mutta Herra tuli minun turvakseni.

Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.

Ja hän vei minun lakialle: hän tempasi minun ulos; sillä hän mielistyi minuun.

La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.

Herra maksoi minulle minun vanhurskauteni jälkeen: hän antoi minulle kätteni puhtauden jälkeen.

Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.

Sillä minä pidän Herran tiet, ja en ole Jumalaani vastaan.

Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.

Sillä kaikki hänen oikeutensa ovat silmäini edessä, ja hänen käskyjänsä en minä tyköäni hylkää.

Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.

Vaan olen vakaa hänen edessänsä ja vältän vääryyttä.

Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ la pureco de miaj manoj antaŭ Liaj okuloj.

Sentähden Herra kostaa minulle vanhurskauteni perästä, kätteni puhtauden jälkeen, silmäinsä edessä.

Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia,

Pyhäin kanssa sinä pyhä olet, ja toimellisten kanssa toimellinen.

Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.

Puhdasten kanssa sinä puhdas olet, ja nurjain kanssa sinä nurja olet.

Ĉar humilan popolon Vi helpas, Sed altajn okulojn Vi malaltigas.

Sillä sinä vapahdat ahdistetun kansan, ja korkiat silmät sinä alennat.

Ĉar Vi lumigas mian lumilon; La Eternulo, mia Dio, lumigas mian mallumon.

Sillä minun kynttiläni sinä valaiset; Herra minun Jumalani valaisee minun pimeyteni.

Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron, Kaj kun mia Dio mi transsaltas muron.

Sillä sinun kauttas minä sotaväen murran, ja minun Jumalassani karkaan muurin ylitse.

La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.

Jumalan tie on täydellinen. Herran puheet tulella koetellut: hän on kaikkein kilpi, jotka häneen uskaltavat.

Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?

Sillä kuka on Jumala, paitsi Herraa? ja kuka on kallio, paitsi Jumalaamme?

Tiu Dio, kiu ĉirkaŭzonas min per forto Kaj perfektigas mian vojon;

Jumala vyöttää minun voimalla, ja panee minun tieni viattomaksi.

Kiu similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj;

Hän tekee jalkani niinkuin peurain jalat, ja asettaa minun korkeudelle.

Kiu instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.

Hän opettaa käteni sotimaan, ja käsivarteni vaskijoutsea vetämään.

Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via dekstra mano subtenas min, Kaj Via favoro min grandigas.

Ja sinä annoit minulle autuutes kilven, ja sinun oikia kätes vahvistaa minun: ja koskas minun alennat, niin sinä teet minun suureksi.

Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.

Sinä levitit minun askeleeni minun allani, ettei minun kantapääni livistyneet.

Mi persekutas miajn malamikojn, kaj mi atingas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.

Minä ajan vihollisiani takaa ja käsitän heitä, ja en palaja, ennenkuin minä heidät hukutan.

Mi ilin frakasas, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.

Minä runtelen heitä, ettei he taida nousta: heidän täytyy kaatua jalkaini alla.

Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.

Sinä valmistat minun voimalla sotaan: sinä taivutat minun alleni ne, jotka nousevat minua vastaan.

Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.

Sinä annat minulle viholliseni kaulan, ja minä kadotan vainoojani.

Ili krias, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.

He huutavat, vaan ei ole auttajaa: Herran tykö, mutta ei hän vastaa heitä.

Mi disflugigas ilin, kiel polvon laŭ la vento; Kiel stratan koton mi ilin forĵetas.

Minä survon heitä niinkuin maan tomun tuulen edessä, ja heitän pois niinkuin loan kaduilta.

Vi savas min de popola tumulto; Vi faras min ĉefo de la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.

Sinä pelastat minua riitaisesta kansasta: sinä asetat minun pakanain pääksi; se kansa, jota en minä tuntenut, palvelee minua.

Per atentaj oreloj ili obeas min; Aligentuloj respektegas min.

Se kuultelee minua kuuliaisilla korvilla: muukalaiset lapset kieltävät minun.

Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.

Muukalaiset lapset vaipuvat ja vapisevat siteissänsä.

Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Kaj alte glorata estu la Dio de mia savo:

Herra elää, ja kiitetty olkoon minun kallioni, ja minun autuuteni Jumala olkoon ylistetty!

Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn,

Jumala, joka minulle koston antaa, ja vaatii kansat minun alleni;

Kiu savas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.

Joka minua auttaa vihollisistani: sinä korotat myös minun niistä, jotka karkaavat minua vastaan: sinä pelastat minua väkivaltaisesta miehestä.

Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.

Sentähden minä kiitän sinua, Herra, pakanain seassa, ja veisaan nimelles kiitoksen,

Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.

Joka suuren autuuden kuninkaallensa osoittaa, ja tekee hyvästi voidellullensa, Davidille, ja hänen siemenellensä ijankaikkisesti.