Psalms 147

Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.

Kiittäkäät Herraa! sillä Jumalaamme kiittää on kallis asia: kiitos on suloinen ja kaunis.

La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.

Herra rakentaa Jerusalemin, ja kokoo hajoitetut Israelilaiset.

Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.

Hän parantaa murretut sydämet, ja sitoo heidän kipunsa.

Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.

Hän lukee tähdet, ja kutsuu heitä kaikkia nimeltänsä.

Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.

Suuri on meidän Herramme, ja suuri hänen voimansa, ja hänen viisautensa on määrätöin.

La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.

Herra ojentaa raadolliset, ja jumalattomat maahan paiskaa.

Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.

Vuoroin veisatkaat Herralle kiitossanalla, ja veisatkaat meidän Herrallemme kanteleella;

Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.

Joka taivaan pilvillä peittää ja antaa sateen maan päälle; joka ruohot vuorilla kasvattaa;

Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.

Joka eläimille antaa heidän ruokansa, ja kaarneen pojille, jotka häntä avuksensa huutavat.

Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:

Ei hän mielisty hevosten väkevyyteen, eikä hänelle kelpaa miehen sääriluut.

Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.

Herralle kelpaavat ne, jotka häntä pelkäävät, ja jotka hänen laupiuteensa uskaltavat.

Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.

Ylistä, Jerusalem, Herraa: kiitä, Zion, sinun Jumalaas!

Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.

Sillä hän vahvistaa sinun porttis salvat, ja siunaa sinussa sinun lapses.

Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.

Hän saattaa rauhan sinun ääriis, ja ravitsee sinua parhailla nisuilla.

Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.

Hän lähettää puheensa maan päälle: hänen sanansa nopiasti juoksee.

Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.

Hän antaa lumen niinkuin villan; hän hajoittaa härmän niinkuin tuhan.

Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?

Hän heittää rakeensa niinkuin palat; kuka hänen pakkasensa edessä kestää?

Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.

Hän lähettää sanansa, ja sulaa ne; hän antaa tuulen puhaltaa, niin vedet juoksevat.

Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.

Hän ilmoittaa Jakobille sanansa, ja Israelille säätynsä ja oikeutensa.

Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!

Ei hän niin tehnyt kaikille pakanoille; eikä he tiedä hänen oikeuttansa, Halleluja!