Psalms 132

Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Muista, Herra, Davidia, ja kaikkia hänen vaivojansa,

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

Joka Herralle vannoi, ja lupasi lupauksen Jakobin väkevälle:

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

En mene huoneeni majaan, enkä vuoteeseeni pane maata;

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

En anna silmäini unta saada, enkä silmälautaini torkkua,

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

Siihenasti kuin minä löydän sian Herralle, Jakobin väkevän asumiseksi.

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

Katso, me kuulimme hänestä Ephratassa: me olemme sen löytäneet metsän kedoilla.

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

Me tahdomme hänen asuinsioihinsa mennä, ja kumartaa hänen jalkainsa astinlaudan edessä.

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

Nouse, Herra, sinun lepoos, sinä ja sinun väkevyytes arkki.

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

Anna pappis pukea heitänsä vanhurskaudella ja sinun pyhäs riemuitkaan.

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

Älä käännä pois voideltus kasvoja, sinun palvelias Davidin tähden.

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

Herra on vannonut Davidille totisen valan, ja ei hän siitä vilpistele: sinun ruumiis hedelmästä minä istutan istuimelles.

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

Jos sinun lapses minun liittoni pitävät, ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin heidän lapsensa myös pitää sinun istuimellas istuman ijankaikkisesti.

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

Sillä Herra on Zionin valinnut, ja tahtoo sitä asuinsiaksensa.

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

Tämä on minun leponi ijankaikkisesti: tässä minä tahdon asua; sillä se minulle kelpaa.

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

Minä hyvästi siunaan hänen elatuksensa, ja hänen köyhillensä kyllä annan leipää.

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

Hänen pappinsa minä puetan autuudella; ja hänen pyhänsä pitää ilolla riemuitseman.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

Siellä minä annan puhjeta Davidin sarven: minä valmistan kynttilän voidellulleni.

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.

Hänen vihollisensa minä häpiällä puetan; mutta hänen päällänsä pitää hänen kruununsa kukoistaman.