Proverbs 5

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Poikani, ota vaari viisaudestani: kallista korvas oppiini,

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Ettäs pitäisit hyvän neuvon, ja sinun huules pitäis toimen.

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

Sillä porton huulet ovat niin kuin mesileipä, ja hänen kitansa liukkaampi kuin öljy;

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Mutta viimeiseltä karvas kuin koiruoho, ja terävä kuin kaksiteräinen miekka.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Hänen jalkansa menevät alas kuolemaan, ja hänen askeleensa joutuvat helvettiin.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Ei hän käy kohdastansa elämän tielle: huikentelevaiset ovat hänen astumisensa, niin ettei hän tiedä, kuhunka hän menee.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Niin kuulkaat nyt minua, lapseni, ja älkäät poiketko minun puheistani.

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

Olkoon sinun ties kaukana hänestä, ja älä lähesty hänen hänen huoneensa ovea,

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

Ettes antaisi kunniaas muukalaisille, ja vuosias julmille;

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

Ettei muukalaiset ravittaisi sinun varastas, ja sinun työs olis toisen huoneessa,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

Ja sinä viimein huokaisit, koska elämäs ja hyvyytes tuhlannut olet,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

Ja sanoisit: voi! kuinka minä olen vihannut hyvää neuvoa, ja sydämeni on hyljännyt kurituksen!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

Ja en kuullut opettajani ääntä, enkä kallistanut korvaani opettajaini puoleen!

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Minä olen lähes kaikkeen pahuuteen joutunut, kaiken kansan ja seurakunnan keskellä.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Juo vettä kaivostas, ja mitä lähteestäs vuotaa.

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Anna luontolähtees vuotaa ulos, ja vesiojas kujille.

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Mutta pidä ne yksinäs, ja ei yksikään muukalainen sinun kanssas.

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Sinun kaivos olkoon siunattu, ja iloitse nuoruutes vaimosta.

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Se on suloinen niinkuin naaras hirvi, ja otollinen niinkuin metsävuohi: hänen rakkautensa sinua aina ravitkoon; ja iloita itseäs aina hänen rakkaudestansa.

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Poikani, miksis annat muukalaisen sinuas pettää, ja halajat vierasta syliä?

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Sillä Herran edessä ovat kaikkien ihmisten tiet, ja hän tutkii kaikki heidän askeleensa.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Jumalattoman vääryys käsittää hänen, ja hänen syntinsä paulat ottavat hänet kiinni.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.

Hänen pitää kuoleman, ettei hän antanut opettaa itsiänsä, ja suuressa tyhmyydessänsä tulee hän petetyksi.