Proverbs 14

Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.
Viisas vaimo rakentaa huoneensa, vaan hullu kukistaa sen teollansa.
Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.
Joka vaeltaa oikiaa tietä, se pelkää Herraa; mutta se, joka poikkee pois tieltänsä, ylönkatsoo hänen.
En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.
Tyhmän suussa on ylpeyden vitsa; vaan viisasten huulet varjelevat heitä.
Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.
Jossa ei härkiä ole, siinä seimet puhtaana ovat; vaan jossa juhdat työtä tekevät, siinä tuloa kyllä on.
Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.
Totinen todistaja välttää valhetta; vaan väärä todistaja rohkiasti valhettelee.
Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.
Pilkkaaja etsii viisautta, ja ei löydä; vaan toimelliset viisauden huokiasti saavat.
Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.
Mene pois tyhmän tyköä; sillä et sinä opi mitään häneltä.
La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.
Toimellisen viisaus on teistänsä ottaa vaarin; vaan tyhmäin hulluus on sula petos.
Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.
Tyhmä nauraa syntiä, mutta hurskasten välillä on hyvä suosio.
Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.
Koska sydän on murheellinen, niin ei auta ulkonainen ilo.
Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.
Jumalattomain huoneet kukistetaan, vaan jumalisten majat viheriöitsevät.
Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
Monella on tie mielestänsä oikia, vaan viimeiseltä johdattaa se kuolemaan.
Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.
Naurun jälkeen tulee murhe, ja ilon perästä suru.
Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.
Tyhmälle tapahtuu laittamisensa jälkeen, vaan hyvä ihminen asetetaan hänen ylitsensä.
Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.
Taitamatoin uskoo kaikki, mutta ymmärtäväinen ottaa teistänsä vaarin.
Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.
Viisas pelkää ja karttaa pahaa, vaan tyhmä päätähavin menee.
Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.
Äkillinen ihminen tekee hullun töitä, ja kavala ihminen tulee vihattavaksi.
Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.
Taitamattomat perivät tyhmyyden; vaan se on toimellisten kruunu, että he toimellisesti tekevät.
Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.
Häijyn täytyy kumartaa hyviä, ja jumalattomat vanhurskasten porteissa.
Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.
Köyhää vihaavat hänen lähimmäisensäkin; vaan rikkaalla on monta ystävää.
Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.
Joka katsoo lähimmäisensä ylön. hän tekee syntiä; vaan autuas on se, joka viheliäistä armahtaa.
Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.
Jotka viekkaudessa vaeltavat, niiltä puuttuu; mutta jotka hyvää ajattelevat, niille tapahtuu hyvyys ja uskollisuus.
De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.
Jossa työtä tehdään, siinä kyllä on; vaan joka tyhjiin puheisiin tyytyy, siinä on köyhyys.
Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.
Viisasten rikkaus on heidän kruununsa, mutta tyhmäin hulluus on hulluus.
Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.
Uskollinen todistaja vapahtaa hengen, vaan väärä todistaja pettää.
En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.
Joka Herraa pelkää, hänellä on vahva linna, ja hänen lapsensa varjellaan.
La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.
Herran pelko on elämän lähde, että kuoleman nuora välttää taidetaan.
Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.
Koska kuninkaalla on paljo väkeä, se on hänen kunniansa; vaan koska vähä on väkeä, se tekee päämiehen kehnoksi.
Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.
Joka on pitkämielinen, se on viisas; vaan joka äkillinen on, se ilmoittaa tyhmyyden.
Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.
Leppyinen sydän on ruumiin elämä; vaan kateus on märkä luissa.
Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.
Joka köyhälle tekee väkivaltaa, hän laittaa hänen luojaansa; vaan joka armahtaa vaivaista, se kunnioittaa Jumalaa.
Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.
Pahuutensa tähden jumalatoin kukistetaan; vaan vanhurskas on kuolemassakin rohkia.
En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.
Toimellisen sydämessä lepää viisaus; mutta mitä tyhmäin mielessä on, se tulee ilmi.
Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.
Vanhurskaus korottaa kansan, vaan synti on kansan häpiä.
Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.
Toimellinen palvelia on kuninkaalle otollinen; vaan häpiällistä palveliaa ei hän kärsi.