Job 8

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Niin vastasi Bildad Suasta ja sanoi:

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Kuinka kauvan sinä tahdot näitä puhua? ja sinun suus puheet ovat niinkuin väkevä tuuli?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Väärinkö Jumala tuomitsee, eli rikkooko Kaikkivaltias oikeuden?

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Jos poikas ovat syntiä tehneet hänen edessänsä, niin hän on hyljännyt heitä heidän pahain tekoinsa tähden.

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Mutta jos sinä aikanansa etsit Jumalaa, ja rukoilet Kaikkivaltiasta hartaasti,

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

Ja jos sinä olet puhdas ja hyvä, niin hän herättää sinun, ja taas tekee rauhalliseksi hurskautes majan.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

Ja kussa sinulla oli ennen vähä, pitää tästedes sinulle sangen paljon lisääntymän.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

Sillä kysy nyt entisiltä sukukunnilta, ja rupee kysymään heidän isiltänsä.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

Sillä me olemme niinkuin eilen tulleet, ja emme mitään tiedä: meidän elämämme on niinkuin varjo maan päällä.

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Heidän pitää opettaman sinua, ja sanoman sinulle, ja tuoman puheensa edes sydämestänsä.

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Kasvaako kaisla, ellei seiso loassa? eli kasvaako ruoho ilman vettä?

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Koska se vielä kukoistaa ennenkuin se niitetään, kuivettuu se ennenkuin heinä korjataan.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

Niin käy kaikkein niiden, jotka Jumalan unhottavat, ja ulkokullattuin toivo katoo.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Sillä hänen toivonsa tulee tyhjäksi, ja hänen uskalluksensa niinkuin hämähäkin verkko.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Hän luottaa huoneensa päälle, ja ei se pidä seisoman; hän turvaa siihen, ja ei se pidä pysyväinen oleman.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Se viheriöitsee kyllä ennen auringon nousemaa, ja sen heikot oksat kasvavat hänen yrttitarhassansa.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

Hänen juurensa seisoo paksuna lähteen tykönä, ja huoneet kivien päällä.

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

Mutta koska hän nielee sen paikastansa, kieltää hän sen, niinkuin ei olis nähnytkään sitä.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

Katso, tämä on hänen menonsa riemu; ja toiset taas kasvavat tuhasta.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Sentähden katso, ei Jumala hyviä hylkää, eikä vahvista pahain kättä,

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Siihen asti että sinun suus naurulla täytetään ja huules riemulla.

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

Mutta ne jotka sinua vihaavat, pitää häpiään tuleman; ja jumalattomain asuinsia ei pidä pysyväinen oleman.