Job 15

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Niin vastasi Eliphas Temanilainen ja sanoi:

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Pitääkö taitavan niin tuuleen puhuman, ja täyttämän vatsansa tuulella?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Sinä nuhtelet kelvottomilla sanoilla ja puheilla, joista ei ole hyödytystä.

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Sinä olet hyljännyt pelvon, ja puhut ylönkatseella Jumalan edessä.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

Sillä sinun pahuutes opettaa niin sinun suus; ja sinä olet valinnut viekasten kielen.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Sinun suus pitää tuomitseman sinun, ja en minä: sinun huules pitää todistaman sinua vastaan:

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Oletkos ensimäinen ihminen, joka syntynyt on? eli ennen (kaikkia) vuoria luotu?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Oletko sinä kuullut Jumalan salaisen neuvon? ja onko taito halvempi sinua?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Mitä sinä tiedät, jota emme tiedä; mitäs ymmärrät, joka ei ole meidän tykönämme?

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Harmaapäät ja vanhat ovat meidän tykönämme, jotka ennen ovat eläneet kuin sinun isäs.

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Pitäiskö Jumalan lohdutukset oleman halvat sinulle? Eli onko jotakin salaista tykönäs?

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Mitä sinun sydämes aikoi? ja mitäs vilkutat silmiäs?

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Kuinka sinä asetat mieles Jumalaa vastaan? että sinä senkaltaiset sanat suustas päästät.

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Mikä on ihminen, että hän olis puhdas? ja että hän olis hurskas, joka vaimosta syntynyt on?

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Katso, hänen pyhäinsä seassa ei ole yhtään nuhteetointa; ja taivaat ei ole puhtaat hänen edessänsä.

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

Kuinka paljon enemmin ihminen on kauhia ja ilkiä, joka juo vääryyttä niinkuin vettä?

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Minä osoitan sinulle sen, kuule minua: minä luettelen sinulle, mitä minä nähnyt olen:

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

Mitä taitavat sanoneet ovat, jota ei yksikään heidän isistänsä ole salannut.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

Joille ainoille maa annettu on, niin ettei yksikään outo saanut käydä heidän keskellänsä.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

Jumalatoin vapisee kaiken elinaikansa, ja tyrannin vuosiluku on peitetty.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Pelvon ääni on hänen korvissansa, että rauhassakin pitää hävittäjä tuleman hänen päällensä.

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Ei hän usko palajavansa pimeydestä, ja varoo aina miekkaa.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Kuin hän lähtee sinne ja tänne elatuksensa jälkeen, niin hän luulee aina pimeyden päivän käsissänsä olevan.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

Ahdistus ja hätä peljättävät häntä, ja yllyttävät hänen, niinkuin kuningas valmis sotaan.

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Sillä hän on ojentanut kätensä Jumalaa vastaan, ja vahvistanut itsensä Kaikkivaltiasta vastaan.

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

Hän juoksee päätäpäin häntä vastaan, ja seisoo ynseästi häntä vastaan.

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

Hän on peittänyt kasvonsa lihavuudellansa, ja lihoittanut ja paisuttanut itsensä.

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

Mutta hänen pitää asuman hävitetyssä kaupungissa ja asumattomissa huoneissa, jotka roukkioksi riutumallansa ovat.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Ei hänen pidä rikastuman, eikä hänen tavaransa pysymän, eikä hänen onnensa pidä leviämän maassa.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Ei hänen pidä pääsemän pimeydestä: tulen liekki kuivaa hänen oksansa, ja hänen suunsa hengellä katoo.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Ei hän taida uskaltaa turhuuteen, että hän on petetty; sillä turhuus on hänen palkkansa.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Hän loppuu ennen aikaansa, ja hänen oksansa ei pidä vihoittaman.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Hän poimitaan niinkuin kypsymätöin marja viinapuusta, ja niinkuin öljypuu varistaa kukoistuksensa.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

Sillä ulkokullattuin kokous pitää oleman yksinäinen, ja tulen pitää polttaman lahjain ottajan huoneen,

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.

Hän siittää onnettomuuden, ja synnyttää vaivaisuuden; ja heidän vatsansa valmistaa petoksen.