II Samuel 22

Kaj David eldiris antaŭ la Eternulo la vortojn de la sekvanta kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul.

Ja David puhui Herralle nämät veisun sanat sinä päivänä, jona Herra oli hänen vapahtanut kaikkein vihollistensa käsistä ja Saulin käsistä,

Li diris: La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto.

Ja sanoi: Herra on minun kallioni, ja minun linnani, ja minun vapahtajani;

Dion, mian Rokon, mi fidas; Mia ŝildo, kaj la korno de mia savo, mia fortigo, kaj mia rifuĝejo; Mia Savanto, kiu helpas min kontraŭ maljusteco.

Jumala on minun vahani,johon minä turvaan; minun kilpeni, ja minun autuuteni sarvi, ja minun varjelukseni, ja minun turvani; minun vapahtajani, joka minun pelastaa vääryydestä.

Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.

Ylistettävää Herraa minä avukseni huudan; ja minä vapahdetaan vihollisistani.

Ĉar ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Torentoj pereigaj min teruris;

Sillä kuoleman aallot ovat minun piirittäneet, ja Belialin ojat peljättivät minun.

La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis; La retoj de la morto min atingis.

Helvetin siteet kietoivat minun, ja kuoleman paulat ennättivät minun.

En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi vokis; Kaj el Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio atingis Liajn orelojn.

Ahdistuksessani minä avukseni huudan Herraa, ja minun Jumalani tykö minä huudan; niin hän kuulee minun ääneni templissänsä, ja minun parkuni tulee hänen korviinsa.

Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la ĉielo ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.

Maa järisi ja vapisi, ja taivaan perustukset liikkuivat; he värisivät, kuin hän vihastui.

Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.

Savu suitsi hänen sieramistansa ja kuluttavainen tuli hänen suustansa, niin että hiilet siitä syttyivät.

Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren, Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.

Hän notkisti taivaat ja astui alas; ja synkiä pimeys oli hänen jalkainsa alla.

Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.

Ja hän astui Kerubimin päälle ja lensi, ja näkyi tuulen sulkain päällä.

Li ĉirkaŭigis Sin per mallumo kiel per tendo, Per densaj nuboj, plenaj de akvo.

Hän pani pimeyden majaksi ympärillensä, ja paksut ja vedestä mustat pilvet.

De la brilo antaŭ Li Ekbrulis karboj per fajro.

Siitä kirkkaudesta hänen edessänsä paloivat tuliset hiilet.

El la ĉielo ektondris la Eternulo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon.

Herra jylisti taivaassa, Ylimmäinen antoi pauhinansa.

Li ĵetis sagojn, kaj dispelis ilin; fulmon, kaj konfuzis ilin.

Hän ampui nuolia ja hajoitti heitä, hän iski leimaukset ja peljätti heitä.

Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la maro, Nudiĝis la fundamentoj de la universo, De la minaca voĉo de la Eternulo, De la kolera spirado de Lia nazo.

Ja niin ilmestyivät meren kuljut, ja maan perustukset ilmaantuivat Herran kovasta nuhtelemisesta ja hänen sieramiensa hengen puhalluksesta.

Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;

Hän lähetti korkeudesta ja otti minun ja veti minun ulos suurista vesistä.

Li savas min de mia potenca malamiko, De miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.

Hän vapahti minun väkevistä vihollisistani, vainollisiltani, jotka olivat minua väkevämmät.

Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.

Ne ennättivät minun tuskapäivänäni; mutta Herra tuli minun turvakseni.

Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.

Hän vei minun ulos lakialle, ja pelasti minun; sillä hän mielistyi minuun.

La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.

Herra maksoi minulle vanhurskauteni jälkeen, hän antoi minulle kätteni puhtauden jälkeen.

Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.

Sillä minä pidän Herran tiet ja en ole jumalatoin minun Jumalaani vastaan.

Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.

Sillä kaikki hänen oikeutensa ovat silmäni edessä, ja hänen käskyjänsä en minä tyköäni hylkää,

Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.

Vaan olen vakaa hänen edessänsä, ja vältän vääryyttä:

Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ mia pureco antaŭ Liaj okuloj.

Sentähden kostaa Herra minulle vanhurskauteni perästä, puhtauteni jälkeen hänen silmäinsä edessä.

Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia;

Pyhäin kanssa sinä olet pyhä, ja toimellisten kanssa toimellinen.

Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.

Puhdasten kanssa sinä olet puhdas, ja nurjain kanssa sinä olet nurja.

Popolon humilan Vi helpas; Kaj per Viaj okuloj Vi malaltigas la fierulojn.

Sinä vapahdat ahdistetun kansan ja sinun silmäs ovat korkeita vastaan, ja sinä nöyryytät ne.

Ĉar Vi estas mia lumilo, ho Eternulo; La Eternulo lumigas mian mallumon.

Sillä sinä Herra olet valkeuteni: Herra valaisee pimeyteni.

Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron; Kun mia Dio mi transsaltas muron.

Sillä sinun kauttas minä sotaväen lävitse juoksen, ja Jumalassani karkaan muurin ylitse.

La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.

Jumalan tie on täydellinen, Herran puhe tulella koeteltu: hän on kaikkein kilpi, jotka hänen päällensä uskaltavat.

Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?

Sillä kuka on Jumala, paitsi Herraa? ja kuka on kallio paitsi meidän Jumalaamme?

Dio fortikigas min per forto; Kaj Li perfektigas mian vojon.

Jumala on väkevyyteni ja voimani: hän avaa minun tieni täydellisesti.

Li similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj.

Hän tekee jalkani peurain kaltaiseksi, ja asettaa minun korkeuteni päälle.

Li instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.

Hän opettaa käteni sotimaan ja käsivarteni vaskijoutsea jännittämään.

Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via favoro min grandigas.

Ja sinä annoit minulle sinun autuutes kilven: Ja kuin sinä nöyryytät minun, teet sinä minun suureksi.

Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.

Sinä levitit minun askeleeni minun allani, ja ei minun kantapääni livistyneet.

Mi persekutas miajn malamikojn, kaj ekstermas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.

Minä ajan vihollisiani takaa ja hävitän heitä, Ja en palaja ennenkuin minä heidät hukutan.

Mi pereigas kaj frakasas ilin, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.

Minä hukutan heidät ja runtelen, ettei heidän pidä nouseman; heidän täytyy kaatua jalkaini alle.

Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.

Sinä valmistat minun voimalla sotaan, sinä taivutat minun alleni ne, jotka nousevat minua vastaan.

Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.

Ja sinä annat minulle viholliseni kaulan; ja minä kadotan vainoojani.

Ili rigardas ĉirkaŭen, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.

He huutavat, vaan ei ole auttajaa: Herran tykö, mutta ei hän vastaa heitä.

Mi disfrotas ilin simile al polvo de la tero; Kiel stratan koton mi ilin disbatas kaj dispremas.

Minä survon heitä niinkuin maan tomun, ja muserran heidän rikki ja hajoitan heidät niinkuin loan kaduilta.

Vi savas min de la ribeloj de mia popolo; Vi gardas min, ke mi estu ĉefo super la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.

Sinä pelastat minua riitaisesta kansasta, ja asetat minun pakanain pääksi: se kansa, jota en minä tuntenut, palvelee minua.

Aligentuloj respektegas min; Ili obeas min per atentaj oreloj.

Muukalaiset lapset viekastelevat minua, korvan kuuloon he kuulevat minua.

Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.

Muukalaiset lapset vaipuvat ja vapisevat siteistänsä.

Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Alte glorata estu mia Dio, la Roko de mia savo:

Herra elää, ja kiitetty olkoon minun kallioni, ja ylistetty olkoon Jumala, minun autuuteni kallio!

Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn;

Jumala, joka minulle koston antaa ja vaatii kansat minun alleni,

Kiu forkondukas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.

Joka minua johdatat ulos vihollisistani ja korotat minun niistä, jotka karkaavat minua vastaan, sinä pelastat minua väkivaltaisesta miehestä.

Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.

Sentähden minä kiitän sinua Herra pakanain seassa, ja sinun nimelles kiitoksen veisaan.

Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.

Joka kuninkaallensa suuren autuuden osoittaa ja tekee laupiuden voidellullensa, Davidille ja hänen siemenehensä ijankaikkisesti.