Psalms 137

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

در کنار رودخانه‌های بابل نشستیم و به یاد صهیون گریه کردیم.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

آلات موسیقی خود را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم.

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

زیرا کسانی‌که ما را به اسارت برده بودند، از ما خواستند تا برایشان یکی از سرودهای صهیون را بخوانیم و آنها را سرگرم کنیم.

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

امّا چگونه می‌توانستیم سرود خداوند را در دیار بیگانه بسراییم؟

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راستم خشک گردد تا دیگر نتوانم چنگ بنوازم.

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

اگر تو را ای اورشلیم، به یاد نیاورم و تو را بر همهٔ شادی‌ها ترجیح ندهم، زبانم به کامم بچسبد و لال شوم.

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

خداوندا، به یادآور، روزی را که اَدومیان اورشلیم را تسخیر کردند و فریاد می‌زدند: «آن را با خاک یکسان کنید.»

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

ای بابل، تو ویران خواهی شد. خوشا به حال کسی‌که آن چه تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد.

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.

خوشا به حال کسی‌که کودکان تو را بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد.