Psalms 83

Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

Een lied, een psalm van Asaf.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

O God! zwijg niet, houd U niet als doof, en zijt niet stil, o God!

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

Want zie, Uw vijanden maken getier, en Uw haters steken het hoofd op.

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

Zij maken listiglijk een heimelijken aanslag tegen Uw volk, en beraadslagen zich tegen Uw verborgenen.

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

Zij hebben gezegd: Komt, en laat ons hen uitroeien, dat zij geen volk meer zijn; dat aan den naam Israëls niet meer gedacht worde.

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

Want zij hebben in het hart te zamen geraadslaagd; tegen U hebben zij een verbond gemaakt;

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

De tenten van Edom en der Ismaëlieten, Moab en de Hagarenen;

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. Sela.

Gebal, en Ammon, en Amalek, Palestina met de inwoners van Tyrus.

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

Ook heeft zich Assur bij hen gevoegd; zij zijn den kinderen van Lot tot een arm geweest. Sela.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

Doe hun als Midian, als Sisera, als Jabin aan de beek Kison;

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

Die verdelgd zijn te Endor; zij zijn geworden tot drek der aarde.

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

Maak hen en hun prinsen als Oreb en als Zeëb, en al hun vorsten als Zebah en als Zalmuna;

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

Die zeiden: Laat ons de schone woningen Gods voor ons in erfelijke bezitting nemen.

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

Mijn God! maak hen als een wervel, als stoppelen voor den wind.

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

Gelijk het vuur een woud verbrandt, en gelijk de vlam de bergen aansteekt;

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

Vervolg hen alzo met Uw onweder, en verschrik hen met Uw draaiwind.

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

Maak hun aangezicht vol schande, opdat zij, o HEERE! Uw Naam zoeken.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

Laat hen beschaamd en verschrikt wezen tot in eeuwigheid, en laat hen schaamrood worden, en omkomen; Opdat zij weten, dat Gij alleen met Uw Naam zijt de HEERE, de Allerhoogste over de ganse aarde.