Job 21

Ijob respondis kaj diris:

Maar Job antwoordde en zeide:

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?

Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?