1. Home
  2. Pair
  3. Esperanto
  4. Dan
  5. Song.2

Song of Solomon 2

2:1
Mi estas la lilio de Ŝaron, La rozo de la valoj.
Jeg er Sarons Rose, Dalenes Lilje
2:2
Kiel rozo inter la dornoj, Tiel estas mia amatino inter la knabinoj.
Som en Lilje midt iblandt Torne er min Veninde blandt Piger.
2:3
Kiel pomarbo inter arboj nefruktaj, Tiel estas mia amato inter la junuloj. Mi sopiris al lia ombro, jen mi sidiĝis; Kaj liaj fruktoj estas bongustaj al mia palato.
Som et Æbletræ blandt Skovens Træer er min Ven blandt unge Mænd. I hans Skygge har jeg Lyst til at sidde, hans Frugt er sød for min Gane.
2:4
Li enkonduku min en vindomon, Kaj lia standardo super mi estu la amo.
Til en Vinhal bragte han mig, hvor Mærket over mig er Kærlighed.
2:5
Plifortigu min per vinberkuko, Refreŝigu min per pomsuko; Ĉar mi estas malsana de amo.
Styrk mig med Rosinkager, kvæg mig med Æbler, thi jeg er syg af Kærlighed.
2:6
Lia maldekstra mano estu sub mia kapo, Lia dekstra ĉirkaŭprenu min.
Hans venstre er under mit Hoved, hans højre tager mig i Favn.
2:7
Mi ĵurligas vin, ho filinoj de Jerusalem, Je la gazeloj aŭ la cervoj de la kampo: Ne veku nek sendormigu la amatinon, Ĝis ŝi mem volos.
Jeg besværger eder, Jerusalems Døtre, ved Gazeller og Markens Hjorte: Gør ikke Kærligheden Uro, væk den ikke, før den ønsker det selv!
2:8
Ho, jen estas la voĉo de mia amato! Ho, jen li venas, Rapidante sur la montoj, saltante sur la altaĵoj.
Hør! Der er min Ven! Ja se, der kommer han i Løb over Bjergene, i Spring over Højene.
2:9
Mia amato similas al gazelo aŭ al cervo. Ho, jen li staras post nia muro, Rigardante tra la fenestro, Sin montrante ĉe la krado.
Min Ven er som en Gazel, han er som den unge Hjort. Se, nu står han alt bag vor Mur. Han ser gennem Vinduet, kigger gennem Gitteret.
2:10
Mia amato vokas, li parolas al mi: Leviĝu, mia amatino, mia belulino, ho venu;
Min Ven stemmer i og siger så til mig: Stå op, min Veninde, du fagre, kom!
2:11
Ĉar la vintro jam forpasis, La pluvo pasis kaj malaperis;
Thi nu er Vinteren omme, Regntiden svandt, for hen,
2:12
La floroj jam estas sur la tero; La kantosezono jam alvenis, Kaj la voĉo de la turto jam aŭdiĝas en nia lando;
Blomster ses i Landet, Sangens Tid er kommet, Turtelduens Kurren høres i vort Land;
2:13
La figarbo jam maturigas siajn fruktetojn, La vinbertrunkoj siajn vinberetojn, Kiuj jam bonodoras. Leviĝu, mia amatino, mia belulino, kaj venu.
Figentræets Småfrugter svulmer, Vinstokken blomstrer, udspreder Duft. Stå op, min Veninde, du fagre, kom,
2:14
Ho mia kolombino, en la krevaĵoj de la roko, en la kaŝejo de la rokkrutaĵo, Montru al mi vian aspekton, aŭdigu al mi vian voĉon; Ĉar via voĉo estas dolĉa, kaj via aspekto estas bela.
min Due i Fjeldets Kløfter, i Bjergvæggens Skjul! Lad mig skue din Skikkelse, høre din Røst, thi sød er din Røst og din Skikkelse yndig.
2:15
Kaptu al ni la ŝakalojn, la malgrandajn ŝakalojn, La detruantojn de la vinberĝardenoj, Kiam niaj vinberĝardenoj burĝonas.
Fang os de Ræve, de Ræve små,som hærger Vinen, vor blomstrende Vin!
2:16
Mia amato apartenas al mi, Kaj mi apartenas al li, Kiu paŝtas inter la rozoj.
Min Ven er min, og jeg er hans,som vogter blandt Liljer;
2:17
Ĝis la tago malvarmetiĝos kaj la ombroj forkuros, Turnu vin, ho amato, similiĝu al gazelo aŭ al cervo Sur la montoj de aromaĵoj.
til Dagen svales og Skyggerne længes, kom hid, min Ven, og vær som Gazellen, som den unge Hjort på duftende Bjerge!

© bibleglot.com