Psalms 78

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

(En Maskil af Asaf.) Lyt, mit folk til min lære, bøj eders øre til ord fra min Mund;

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

jeg vil åbne min Mund med Billedtale, fremsætte Gåder fra fordums Tid,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENs Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, stå frem og fortælle deres Børn derom,

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

så de slår deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

ej slægter Fædrene på, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Ånd var utro mod Gud

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

- Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted på Stridens Dag -

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten på Zoans Mark;

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

han kløvede Havet og førte dem over, lod Vandet stå som en Vold;

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

de talte mod Gud og sagde: "Kan Gud dække Bord i en Ørken?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Se, Klippen slog han, så Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han også kan give Brød og skaffe kød til sit Folk?"

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

fordi de ikke troede Gud eller stolede på hans Frelse.

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre åbne

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

og Manna regne på dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Han rejste Østenvinden på Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

Kød lod han regne på dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Og de spiste sig overmætte, hvad de ønskede, lod han dem få.

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

Men før deres Attrå var stillet, mens Maden var i deres Mund,

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Og dog blev de ved at synde og troede ej på hans Undere.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres År.

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Når han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang på Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

De fristede alter Gud, de krænkede Israels Hellige;

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

hans Hånd kom de ikke i Hu, de Dag han friede dem fra Fjenden,

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere på Zoans Mark,

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

forvandlede deres Floder til Blod, så de ej kunde drikke af Strømmene,

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

sendte Myg imod dem, som åd dem, og Frøer, som lagde dem øde,

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

frit Løb gav han sin Vrede, skånede dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

lod sit Folk bryde op som en Hjord, ledede dem som Kvæg i Ørkenen,

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

ledede dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

de krænkede ham med deres Offerhøje, æggede ham med deres Gudebilleder.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Det hørte Gud og blev vred følte højlig Lede ved Israel;

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehånd,

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred på sin Arvelod;

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

Ild fortærede dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

Da vågnede Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

han slog sine Fjender på Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

han byggede sit Tempel himmelhøjt, grundfæstede det evigt som Jorden.

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Fårenes Folde,

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.

han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Hånd.