Psalms 77

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.