Psalms 74

Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.

lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!