Psalms 12

Helpu, ho Eternulo, ĉar malaperis piuloj Kaj maloftiĝis fideluloj inter la homidoj.

(Til sangmesteren. Efter den ottende. En salme af David.) HERRE, hjælp, thi de fromme er borte, svundet er Troskab blandt Menneskens Børn;

Malveron ili parolas unuj al aliaj, Vortojn flatajn el koro hipokrita.

de taler Løgn, den ene til den anden, med svigefulde Læber og tvedelt Hjerte.

La Eternulo ekstermu ĉiun flatan buŝon Kaj langon fanfaronantan,

Hver svigefuld Læbe udrydde HERREN, den Tunge, der taler store Ord,

Tiujn, kiuj diras: Per nia lango ni venkos, Nia buŝo estas kun ni; kiu estas sinjoro super ni?

dem, som siger: "Vor Tunge gør os stærke, vore Læber er med os, hvo er vor Herre?"

Ĉar prematoj estas ruinigataj kaj malfeliĉuloj ĝemas, Tial nun Mi Min levos, diras la Eternulo; Mi donos savon al tiuj, kiuj sopiras pri ĝi.

"For armes Nød og fattiges Suk vil jeg nu stå op", siger HERREN, "jeg frelser den, som man blæser ad."

La paroloj de la Eternulo estas paroloj puraj, Arĝento, purigita en tera fandujo kaj sepfoje refandita.

HERRENs Ord er rene Ord, det pure, syvfold lutrede Sølv.

Vi, ho Eternulo, konservos ilin, Vi gardos nin kontraŭ ĉi tiu generacio por eterne.

HERRE, du vogter os, værner os evigt mod denne Slægt.

Ĉirkaŭe aperas multe da malpiuloj, Kiam malnobleco altiĝas inter la homidoj.

De gudløse færdes frit overalt, når Skarn ophøjes blandt Menneskens Børn.