Proverbs 5

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed;

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.

han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.