Proverbs 14

Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.

Visdom bygger sit hus,dårskabs hænder river det ned.

Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.

Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.

En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.

I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.

Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.

Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.

Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.

Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.

Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.

Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.

Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.

Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.

Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.

Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.

Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.

Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.

Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.

Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.

Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.

Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.

Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.

Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.

Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.

Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.

De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.

Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.

Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.

Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.

Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.

De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.

De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.

Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.

De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.

Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.

Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.

Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.

HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.

Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.

At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.

Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.

Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.

Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.

Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.

At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.

Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.

Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.

Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.

Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.

En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.