Job 37

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der går fra hans Mund!

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke på Lyn, imedens hans Stemme høres.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Thi han siger til Sneen: "Fald ned på Jorden!" til Byger og Regnskyl: "Bliv stærke!"

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle må kende hans Gerning.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Ved Guds Ånde bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Så fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, på hele den vide Jord,

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Job du må lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys stråle frem fra sin Sky?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Du, hvis Klæder ophedes, når Jorden døser ved Søndenvind?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi få frem for Mørke.

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig på Retfærd bøjer han ikke Retten;

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.