Psalms 61

Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Přednímu z kantorů na neginot, Davidův.

De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Slyš, ó Bože, volání mé, pozoruj modlitby mé.

Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Od konce země v sevření srdce svého k tobě volám, na skálu nade mne vyšší uvediž mne.

Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. Sela.

Nebo jsi býval mé útočiště, a pevná věže před tváří nepřítele.

Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Buduť bydliti v stánku tvém na věky, schráním se v skrýši křídel tvých. Sélah.

Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Ty jsi zajisté, Bože, vyslyšel žádosti mé, dal jsi dědictví bojícím se jména tvého.

Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Ke dnům krále více dnů přidej, ať jsou léta jeho od národu do pronárodu,

Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Ať bydlí na věky před tváří Boží; milosrdenství a pravdu nastroj, ať ho ostříhají. [ (Psalms 61:9) A tak žalmy zpívati budu jménu tvému na věky, a sliby své plniti budu den po dni. ]