Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm.

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. Sélah.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. Sélah.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří. [ (Psalms 49:21) Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou. ]