Psalms 109

Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Ó Bože chvály mé, nečiň se neslyše.

Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

Nebo ústa nešlechetného a ústa lstivá proti mně se otevřela, mluvili proti mně jazykem lživým.

Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

A slovy jizlivými osočili mne, válčí proti mně beze vší příčiny.

Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

Protivili mi se za mé milování, ješto jsem se za ně modlíval.

Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

Odplacují se mi zlým za dobré, a nenávistí za milování mé.

Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

Postav nad ním bezbožníka, a protivník ať mu stojí po pravici.

Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

Když před soudem stane, ať zůstane za nešlechetného, a prosba jeho budiž jemu k hříchu.

Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

Budiž dnů jeho málo, a úřad jeho vezmi jiný.

Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

Buďtež děti jeho sirotci, a žena jeho vdovou.

Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

Buďtež běhouni a tuláci synové jeho, žebřete, vyhnáni jsouce z poustek svých.

Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

Přitáhni k sobě lichevník všecko, cožkoli má, a úsilé jeho rozchvátejte cizí.

Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

Nebudiž, kdo by mu chtěl milosrdenství prokázati, aniž buď, kdo by se smiloval nad sirotky jeho.

Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

Potomci jeho z kořen vyťati buďte, v druhém kolenu vyhlazeno buď jméno jejich.

La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

Přijdiž na pamět nepravost předků jeho před Hospodinem, a hřích matky jeho nebuď shlazen.

Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

Buďtež před Hospodinem ustavičně, až by vyhladil z země památku jejich,

Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

Proto že nepamatoval, aby činil milosrdenství, ale protivenství činil člověku chudému a nuznému a sevřenému bolestí srdce, aby jej zamordoval.

Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

Poněvadž miloval zlořečení, nechať přijde na něj; neměl líbosti v požehnání, nechať se vzdálí od něho.

Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

A tak budiž oblečen v zlořečenství jako v svůj oděv, a ať vejde do vnitřností jeho jako voda, a jako olej do kostí jeho.

Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

Budiž jemu to jako plášť k přiodívání, a jako pás k ustavičnému opasování.

Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

Taková mzda přijdiž mým protivníkům od Hospodina, a mluvícím zlé věci proti duši mé.

Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

Ty pak, Hospodine Pane, nalož se mnou laskavě pro jméno své, nebo dobré jest milosrdenství tvé; vytrhni mne.

Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

Jsemť zajisté chudý a nuzný, a srdce mé raněno jest u vnitřnostech mých.

Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

Jako stín, když se nachyluje, ucházeti musím; honí se za mnou jako za kobylkou.

Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

Kolena má klesají postem, a tělo mé vyschlo z tučnosti.

Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

Nadto jsem jim za posměch; když mne uhlédají, potřásají hlavami svými.

Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

Spomoz mi, ó Hospodine Bože můj, zachovej mne podlé milosrdenství svého,

Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

Tak aby poznati mohli, že jest to ruka tvá, a že jsi ty, Hospodine, učinil to.

Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

Nechť oni jakkoli zlořečí, ty dobrořeč; kteříž povstali, nechť se zastydí, aby se veselil služebník tvůj.

Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

Buďtež oblečeni protivníci moji v zahanbení, a nechť se odějí jako pláštěm hanbou svou.

Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

Slaviti budu Hospodina velice ústy svými, a u prostřed mnohých chváliti jej budu,

Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.

Proto že stojí po pravici nuznému, aby ho zachoval od těch, kteříž odsuzují život jeho.