Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Dobrořeč duše má Hospodinu. Hospodine Bože můj, velmi jsi veliký, velebnost a krásu jsi oblékl.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Přioděls se světlem jako rouchem, roztáhls nebesa jako kortýnu.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Kterýž sklenul na vodách paláce své, kterýž užívá hustých oblaků místo vozů, a vznáší se na peří větrovém.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Kterýž činí posly své duchy, služebníky své oheň plápolající.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Založil zemi na sloupích jejich, tak že se nepohne na věky věků.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Propastí jako rouchem byl jsi ji přioděl, i nad horami stály vody.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

K žehrání tvému rozběhly se, před hřmotem hromu tvého pospíšily,

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

(Vystoupily hory, snížilo se údolí), na místo, kteréž jsi jim založil.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Meze jsi položil, aby jich nepřestupovaly, ani se navracovaly k přikrývání země.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Kterýž vypouštíš potoky přes údolé, aby tekli mezi horami,

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

A nápoj dávali všechněm živočichům polním. Tuť uhašují oslové divocí žízeň svou.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Při nich hnízdí se ptactvo nebeské, a z prostřed ratolestí hlas svůj vydává.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Kterýž svlažuješ hory z výsostí svých, aby ovocem činů tvých sytila se země.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Dáváš, aby rostla tráva dobytku, a bylina ku potřebě člověku, abys tak vyvodil chléb z země,

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

A víno, jenž obveseluje srdce člověka. Činí, aby se stkvěla tvář od oleje, ano i pokrmem zdržuje život lidský.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Nasyceno bývá i dříví Hospodinovo, cedrové Libánští, kteréž štípil.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Na nichž se ptáci hnízdí, i čáp příbytek svůj má na jedlí.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Hory vysoké jsou kamsíků, skály útočiště králíků.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Učinil měsíc k jistým časům, a slunce zná západ svůj.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Uvodíš tmu, a bývá noc, v níž vybíhají všickni živočichové lesní:

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Lvíčata řvoucí po loupeži, aby hledali od Boha silného pokrmu svého.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Když slunce vychází, zase shromažďují se, a v doupatech svých se ukládají.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Člověk vychází ku práci své, a k dílu svému až do večera.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Jak mnozí a velicí jsou skutkové tvoji, Hospodine! Všeckys je moudře učinil, plná jest země bohatství tvého.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

V moři pak velikém a přeširokém, tamť jsou hmyzové nesčíslní, a živočichové malí i velicí.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Tuť bárky přecházejí i velryb, kteréhož jsi stvořil, aby v něm hrál.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Všecko to na tě očekává, abys jim dával pokrm časem svým.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Když jim dáváš, sbírají; když otvíráš ruku svou, nasyceni bývají dobrými věcmi.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Když skrýváš tvář svou, rmoutí se; když odjímáš ducha jejich, hynou, a v prach svůj se navracejí.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Vysíláš ducha svého, a zase stvořeni bývají, a obnovuješ tvář země.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Budiž sláva Hospodinova na věky, rozveselujž se Hospodin v skutcích svých.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

On když pohledí na zemi, anať se třese; když se dotkne hor, anť se kouří.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Zpívati budu Hospodinu, dokudž jsem živ; žalmy Bohu svému zpívati budu, pokudž mne stává.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Libé bude přemyšlování mé o něm, jáť rozveselím se v Hospodinu.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Ó by hříšníci vyhynuli z země, a bezbožných aby již nebylo. Dobrořeč duše má Hospodinu. Halelujah.