Proverbs 7

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

Synu můj, ostříhej řečí mých, a přikázaní má schovej u sebe.

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

Ostříhej přikázaní mých, a živ budeš, a naučení mého jako zřítelnice očí svých.

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

Přivaž je na prsty své, napiš je na tabuli srdce svého.

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

Rci moudrosti: Sestra má jsi ty, a rozumnost přítelkyní jmenuj,

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

Aby tě ostříhala od ženy cizí, od postranní, jenž řečmi svými lahodí.

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

Nebo z okna domu svého okénkem vyhlédaje,

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

Viděl jsem mezi hloupými, spatřil jsem mezi mládeží mládence bláznivého.

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

Kterýž šel po ulici vedlé úhlu jejího, a cestou k domu jejímu kráčel,

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

V soumrak, u večer dne, ve tmách nočních a v mrákotě.

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

A aj, žena potkala ho v ozdobě nevěstčí a chytrého srdce,

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

Štěbetná a opovážlivá, v domě jejím nezůstávají nohy její,

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

Jednak vně, jednak na ulici u každého úhlu úklady činící.

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

I chopila jej, a políbila ho, a opovrhši stud, řekla jemu:

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

Oběti pokojné jsou u mne, dnes splnila jsem slib svůj.

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Protož vyšla jsem vstříc tobě, abych pilně hledala tváři tvé, i nalezla jsem tě.

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

Koberci jsem obestřela lůže své, s řezbami a prostěradly Egyptskými,

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

Vykadila jsem pokojík svůj mirrou a aloe a skořicí.

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Poď, opojujme se milostí až do jitra, obveselíme se v milosti.

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

Nebo není muže doma, odšel na cestu dalekou.

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

Pytlík peněz vzal s sebou, v jistý den vrátí se do domu svého.

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

I naklonila ho mnohými řečmi svými, a lahodností rtů svých přinutila jej.

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

Šel za ní hned, jako vůl k zabití chodívá, a jako blázen v pouta, jimiž by trestán byl.

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

Dokudž nepronikla střela jater jeho, pospíchal jako pták k osídlu, nevěda, že ono bezživotí jeho jest.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Protož nyní, synové, slyšte mne, a pozorujte řečí úst mých.

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

Neuchyluj se k cestám jejím srdce tvé, aniž se toulej po stezkách jejích.

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

Nebo mnohé zranivši, porazila, a silní všickni zmordováni jsou od ní.

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.

Cesty pekelné dům její, vedoucí do skrýší smrti.