Lamentations 3

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Já jsem muž okoušející trápení od metly rozhněvání Božího.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Zahnal mne, a uvedl do tmy a ne k světlu.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Toliko proti mně se postavuje, a obrací ruku svou přes celý den.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Uvedl sešlost na tělo mé a kůži mou, a polámal kosti mé.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Zastavěl mne a obklíčil přeodpornou hořkostí.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Postavil mne v tmavých místech jako ty, kteříž již dávno zemřeli.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Ohradil mne, abych nevyšel; obtížil ocelivý řetěz můj.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

A jakžkoli volám a křičím, zacpává uši před mou modlitbou.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Ohradil cesty mé tesaným kamenem, a stezky mé zmátl.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Jest nedvěd číhající na mne, lev v skrejších.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Cesty mé stočil, anobrž roztrhal mne, a na to mne přivedl, abych byl pustý.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Natáhl lučiště své, a vystavil mne za cíl střelám.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Postřelil ledví má střelami toulu svého.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Jsem v posměchu se vším lidem svým, a písničkou jejich přes celý den.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Sytí mne hořkostmi, opojuje mne pelynkem.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Nadto potřel o kameníčko zuby mé, vrazil mne do popela.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Tak jsi vzdálil, ó Bože, duši mou od pokoje, až zapomínám na pohodlí,

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

A říkám: Zahynulatě síla má i naděje má, kterouž jsem měl v Hospodinu.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

A však duše má rozvažujíc trápení svá a pláč svůj, pelynek a žluč,

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Rozvažujíc to ustavičně, ponižuje se ve mně.

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

A přivodě sobě to ku paměti, (naději mám),

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Že veliké jest milosrdenství Hospodinovo, když jsme do konce nevyhynuli. Nepřestávajíť zajisté slitování jeho,

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Ale nová jsou každého jitra; převeliká jest pravda tvá.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Díl můj jest Hospodin, říká duše má; protož naději mám v něm.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Dobrý jest Hospodin těm, jenž očekávají na něj, duši té, kteráž ho hledá.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Dobré jest trpělivě očekávajícímu na spasení Hospodinovo.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Dobré jest muži tomu, kterýž by nosil jho od dětinství svého,

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Kterýž by pak byl opuštěn, trpělivě se má v tom, což na něj vloženo,

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Dávaje do prachu ústa svá, až by se ukázala naděje,

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Nastavuje líce tomu, kdož jej bije, a sytě se potupou.

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Neboť nezamítá Pán na věčnost;

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Nýbrž ačkoli zarmucuje, však slitovává se podlé množství milosrdenství svého.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Netrápíť zajisté z srdce svého, aniž zarmucuje synů lidských.

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Aby kdo potíral nohama svýma všecky vězně v zemi,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Aby nespravedlivě soudil muže před oblíčejem Nejvyššího,

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Aby převracel člověka v při jeho, Pán nelibuje.

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Kdo jest, ješto když řekl, stalo se něco, a Pán nepřikázal?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Z úst Nejvyššího zdali nepochází zlé i dobré?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Proč by tedy sobě stýskal člověk živý, muž nad kázní za hříchy své?

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Zpytujme raději a ohledujme cest našich, a navraťme se až k Hospodinu.

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Pozdvihujme srdcí i rukou svých k Bohu silnému v nebe.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Myť jsme se zpronevěřili, a zpurní jsme byli, protož ty neodpouštíš.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Obestřels se hněvem a stiháš nás, morduješ a nešanuješ.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Obestřels se oblakem, aby nemohla proniknouti k tobě modlitba.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Za smeti a povrhel položil jsi nás u prostřed národů těchto.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Rozdírají na nás ústa svá všickni nepřátelé naši.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Strach a jáma potkala nás, zpuštění a setření.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Potokové vod tekou z očí mých pro potření dcery lidu mého.

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Oči mé slzí bez přestání, proto že není žádného odtušení,

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Ažby popatřil a shlédl Hospodin s nebe.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Oči mé rmoutí duši mou pro všecky dcery města mého.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Loviliť jsou mne ustavičně, jako ptáče, nepřátelé moji bez příčiny.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Uvrhli do jámy život můj, a přimetali mne kamením.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Rozvodnily se vody nad hlavou mou, řekl jsem: Jižtě po mně.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Vzývám jméno tvé, ó Hospodine, z jámy nejhlubší.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Hlas můj vyslýchával jsi; nezacpávejž ucha svého před vzdycháním mým a voláním mým.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

V ten den, v němž jsem tě vzýval, přicházeje, říkávals: Neboj se.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Pane, zasazuje se o při duše mé, vysvobozoval jsi život můj.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Vidíš, ó Hospodine, převrácenost, kteráž se mně děje, dopomoziž mi k spravedlnosti.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Vidíš všecko vymstívání se jejich, všecky úklady jejich proti mně.

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Slýcháš utrhání jejich, ó Hospodine, i všecky obmysly jejich proti mně,

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Řeči povstávajících proti mně, a přemyšlování jejich proti mně přes celý den.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Pohleď, jak při sedání jejich i povstání jejich jsem písničkou jejich.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Dej jim odplatu, Hospodine, podlé díla rukou jejich.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Dej jim zatvrdilé srdce a prokletí své na ně.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.

Stihej v prchlivosti, a vyhlaď je, ať nejsou pod nebem tvým.