Job 8

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Tedy odpovídaje Bildad Suchský, řekl:

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Dokudž mluviti budeš takové věci, a slova úst tvých budou jako vítr násilný?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Což by Bůh silný neprávě soudil,a Všemohoucí což by převracel spravedlnost?

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Synové zajisté tvoji že zhřešili proti němu, proto pustil je po nepravosti jejich.

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Kdybys ty opravdově hledal Boha silného, a Všemohoucímu se modlil,

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

A byl čistý a upřímý: jistě žeť by se hned probudil k tobě, a napravil by příbytek spravedlnosti tvé.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

A byly by první věci tvé špatné, poslední pak rozmnožily by se náramně.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

Nebo vzeptej se, prosím, věku starého, a nastroj se k zpytování otců jejich.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

(Myť zajisté včerejší jsme, aniž jsme čeho povědomi; k tomu dnové naši jsou jako stín na zemi.)

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Zdaliž tě oni nenaučí, a nepovědí tobě, a z srdce svého nevynesou-liž slov?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Zdali roste třtí bez bahna? Roste-liž rákosí bez vody?

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Nýbrž ještě za zelena, dříve než vytrháno bývá, ano prvé než jaká jiná tráva, usychá.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

Tak stezky všech zapomínajících se na Boha silného, tak, pravím, naděje pokrytce zahyne.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Klesne naděje jeho, a doufání jeho jako dům pavouka.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Spolehne-li na dům svůj, neostojí; chytí-li se ho, nezdrží.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Vláhu má před sluncem, tak že z zahrady jeho výstřelkové jeho vynikají.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

Při vrchovišti kořenové jeho hustě rostou, i na místech skalnatých rozkládá se.

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

A však bývá-li zachvácen z místa svého, až by se ho i odečtlo, řka: Nevidělo jsem tě:

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

Tožť ta radost života jeho, a z země jiný vykvetá.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Aj, Bůh silný nepohrdá upřímým, ale nešlechetným ruky nepodává:

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Až i naplní smíchem ústa tvá, a rty tvé plésáním,

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

Když nenávidící tebe v hanbu oblečeni budou, a stánku lidí bezbožných nikdež nebude.