Job 27

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Potom dále Job vedl řeč svou a řekl:

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Živť jest Bůh silný, kterýž zavrhl při mou, a Všemohoucí, kterýž hořkostí naplnil duši mou,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Že nikoli, dokudž duše má ve mně bude a duch Boží v chřípích mých,

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Nebudou mluviti rtové moji nepravosti, a jazyk můj vynášeti lsti.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Odstup ode mne, abych vás za spravedlivé vysvědčil; dokudž dýchati budu, neodložím upřímosti své od sebe.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Spravedlnosti své držím se, aniž se jí pustím; nezahanbíť mne srdce mé nikdy.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Bude jako bezbožník nepřítel můj, a povstávající proti mně jako nešlechetník.

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Nebo jaká jest naděje pokrytce, by pak lakoměl, když Bůh vytrhne duši jeho?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Zdaliž volání jeho vyslyší Bůh silný, když na něj přijde ssoužení?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Zdaliž v Všemohoucím kochati se bude? Bude-liž vzývati Boha každého času?

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Ale já učím vás, v kázni Boha silného jsa, a jak se mám k Všemohoucímu, netajím.

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Aj, vy všickni to vidíte, pročež vždy tedy takovou marnost vynášíte?

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Ten má podíl člověk bezbožný u Boha silného, a to dědictví ukrutníci od Všemohoucího přijímají:

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Rozmnoží-li se synové jeho, rozmnoží se pod meč, a rodina jeho nenasytí se chlebem.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Pozůstalí po něm v smrti pohřbeni budou, a vdovy jeho nebudou ho plakati.

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Nashromáždí-li jako prachu stříbra, a jako bláta najedná-li šatů:

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Co najedná, to spravedlivý obleče, a stříbro nevinný rozdělí.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Vystaví-li jako Arktura dům svůj, bude však jako bouda, kterouž udělal strážný.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Bohatý když umře, nebude pochován; pohledí někdo, anť ho není.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Postihnou jej hrůzy jako vody, v noci kradmo zachvátí ho vicher.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Pochytí jej východní vítr, a odejde, nebo vichřicí uchvátí jej z místa jeho.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Takové věci na něj dopustí Bůh bez lítosti, ačkoli před rukou jeho prudce utíkati bude.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Tleskne nad ním každý rukama svýma, a ckáti bude z místa svého.