Job 21

Ijob respondis kaj diris:

A odpovídaje Job, řekl:

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Poslouchejte pilně řeči mé, a bude mi to za potěšení od vás.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Postrpte mne, abych i já mluvil, a když odmluvím, posmívejž se.

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Zdaliž já před člověkem naříkám? A poněvadž jest proč, jakž nemá býti ssoužen duch můj?

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Pohleďte na mne, a užasněte se, a položte prst na ústa.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Ano já sám, když rozvažuji své bídy, tedy se děsím, a spopadá tělo mé hrůza.

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Proč bezbožní živi jsou, k věku starému přicházejí, též i bohatnou?

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Símě jejich stálé jest před oblíčejem jejich s nimi, a rodina jejich před očima jejich.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Domové jejich bezpečni jsou před strachem, aniž metla Boží na nich.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Býk jejich připouštín bývá, ale ne na prázdno; kráva jejich rodí, a nepotracuje plodu.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Vypouštějí jako stádo maličké své, a synové jejich poskakují.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Povyšují hlasu při bubnu a harfě, a veselí se k zvuku muziky.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Tráví v štěstí dny své, a v okamžení do hrobu sstupují.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Kteříž říkají Bohu silnému: Odejdi od nás, nebo známosti cest tvých neoblibujeme.

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Kdo jest Všemohoucí, abychom sloužili jemu? A jaký toho zisk, že bychom se modlili jemu?

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Ale pohleď, že není v moci jejich štěstí jejich, pročež rada bezbožných vzdálena jest ode mne.

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Často-liž svíce bezbožných hasne? Přichází-liž na ně bída jejich? Poděluje-liž je bolestmi Bůh v hněvě svém?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Bývají-liž jako plevy před větrem, a jako drtiny, kteréž zachvacuje vicher?

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Odkládá-liž Bůh synům bezbožníka nepravost jeho? Odplacuje-liž jemu tak, aby to znáti mohl,

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

A aby viděly oči jeho neštěstí jeho, a prchlivost Všemohoucího že by pil?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

O dům pak jeho po něm jaká jest péče jeho, když počet měsíců jeho bude umenšen?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Zdali Boha silného kdo učiti bude umění, kterýž sám vysokosti soudí?

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Tento umírá v síle dokonalosti své, všelijak bezpečný a pokojný.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Prsy jeho plné jsou mléka, a mozk kostí jeho svlažován bývá.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Jiný pak umírá v hořkosti ducha, kterýž nikdy nejídal s potěšením.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Jednostejně v prachu lehnou, a červy se rozlezou.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

Aj, známť myšlení vaše, a chytrosti, kteréž proti mně neprávě vymýšlíte.

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Nebo pravíte: Kde jest dům urozeného? A kde stánek příbytků bezbožných?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Což jste se netázali jdoucích cestou? Zkušení-liž aspoň jejich nepovolíte,

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Že v den neštěstí ochranu mívá bezbožný, v den, pravím, rozhněvání přistřín bývá?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Kdo jemu oznámí zjevně cestu jeho? Aneb za to, co činil, kdo jemu odplatí?

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

A však i on k hrobu vyprovozen bude, a tam zůstane.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Sladnou jemu hrudy údolí, nadto za sebou všecky lidi táhne, těch pak, kteříž ho předešli, není počtu.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?

Hle, jak vy mne marně troštujete, nebo v odpovědech vašich nezůstává než faleš.