Job 17

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Abych pak čeho i očekával, hrob bude dům můj, ve tmě usteli ložce své.

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.

Do skrýší hrobu sstoupí, poněvadž jest všechněm v prachu země odpočívati.