Job 16

Ijob respondis kaj diris:

A odpovídaje Job, řekl:

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Slyšel jsem již podobných věcí mnoho; všickni vy nepříjemní jste těšitelé.

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Bude-liž kdy konec slovům povětrným? Aneb co tě popouzí, že tak mluvíš?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Zdaliž bych já tak mluviti mohl, jako vy, kdybyste byli na místě mém? Shromažďoval-li bych proti vám slova, aneb potřásal na vás hlavou svou?

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Nýbrž posiloval bych vás ústy svými, a otvírání rtů mých krotilo by bolest.

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Buď že mluvím, neumenšuje se bolesti mé, buď že tak nechám, neodchází ode mne.

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Ale ustavičně zemdlívá mne; nebo jsi mne, ó Bože, zbavil všeho shromáždění mého.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

A vrásky jsi mi zdělal; což mám za svědka, ano patrná na mně hubenost má na tváři mé to osvědčuje.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Prchlivost jeho zachvátila mne, a vzal mne v nenávist, škřipě na mne zuby svými; jako nepřítel můj zaostřil oči své na mne.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Rozedřeli na mne ústa svá, potupně mne poličkujíce, proti mně se shromáždivše.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Vydal mne Bůh silný nešlechetníku, a v ruce bezbožných uvedl mne.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Pokoje jsem užíval, však potřel mne, a uchopiv mne za šíji mou, roztříštil mne, a vystavil mne sobě za cíl.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Obklíčili mne střelci jeho, rozťal ledví má beze vší lítosti, a vylil na zem žluč mou.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Ranil mne ranou na ránu, outok učinil na mne jako silný.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Žíni jsem ušil na zjízvenou kůži svou, a zohavil jsem v prachu sílu svou.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Tvář má oduřavěla od pláče, a na víčkách mých stín smrti jest.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Ne pro nějaké bezpraví v rukou mých; nebo i modlitba má čistá jest.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Ó země, nepřikrývej krve mé, a nechť nemá místa volání mé.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Aj, nyní jestiť i v nebesích svědek můj, svědek můj, pravím, jest na výsostech.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Ó mudráci moji, přátelé moji, k Bohuť slzí oko mé.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Ó by lze bylo muži v hádku s ním se vydati, jako synu člověka s přítelem svým.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

Nebo léta mně odečtená přicházejí, a cestou, kterouž se zase nenavrátím, již se beru.